Ik kom net terug van de kapper. Als ik mijn haar geknipt wil hebben, ga ik zonder afspraak naar de kapper en vraag of ze tijd voor me hebben. Het is bijna altijd zo dat ik ofwel meteen, ofwel binnen een uur plaats kan nemen. Vandaag was het een halfuur, dus ik besloot een beetje rond te lopen op het winkelcentrum waar de kapper zit. Ik haalde een appelflap bij de bakker en een flesje drinken bij de supermarkt. Toen die op waren, liep in naar de boekenwinkel om een beetje rond te kijken of er iets interessants uit was. Niks bijzonders. Het liep tegen het tijdstip van mijn afspraak aan, dus ik liep richting kapper.
Onderweg zag ik een vrouw een meter of 5 voor me lopen en zij werd aangesproken door een oudere dame, ik schat dat ze een jaar of 75 was. De dame liep enigszins moeilijk, haar hoofd een beetje verscholen in zo'n hoofddoekje die dames van die leeftijd vaak dragen. Ze liep een beetje voorovergebogen en sprak heel zachtjes. De oudere dame liep in tegengestelde richting ten opzichte van mij en de andere vrouw over de stoep en zei toen ze elkaars pad kruisten iets wat ik niet kon horen tegen de vrouw. Ze zei iets, want ze bewoog haar hoofd naar de vrouw en vond de aandacht van haar toehoorderes. Het antwoord was: "nee, dank u". De twee vervolgden hun eigen weg.
Enkele seconden later vroeg de oudere dame mijn aandacht. Ze keep me aan en vroeg me met een vriendelijke glimlach: "Zal ik u vertellen over mijn ervaring met God?" Ik vermoed dat dit dezelfde vraag was die ze ook aan de vrouw voor me stelde en ik besloot dat haar antwoord precies de juiste manier was om mijn antwoord te geven, dus ik bedankte vriendelijk en we vervolgden onze wegen: ik richting kapper en daarna naar huis, zij verder het winkelcentrum op, vermoedelijk om meer mensen haar voorstel te doen.
Hoewel ik een gruwelijke hekel heb aan evangelisten in alle soorten en maten, dit is geen blog waarin ik hierop uitgebreid in ga. Dat is voor een ander blog. Ik wil heb hebben over een andere reactie die dit contact bij mij opwekte. De vrouw stráálde helemaal en glimlachte van oor tot oor op een manier die aanstekelijk was. Ik werd er helemaal vrolijk van. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat het toekennen van ervaringen aan iets als God een miskenning van de mooie dingen van het heelal zélf inhoudt, deed de manier waarop de dame me aansprak me wat. Afgezien van het feit dat ik oprecht blij voor de vrouw ben dat ze kennelijk iets heeft meegemaakt dat haar doet stralen, kreeg ik een deel van de emotionele lading van haar ervaring mee.
Is dit mooi? Ja en nee. Vreugde is beter dan verdriet, dat lijkt me een goeie algemene regel. Maar is dat wel zo? De aanstekelijkheid van de vrolijkheid van deze dame, die heeft ook iets naargeestigs, want het geeft een emotionele waarde aan een idee. Het gevoel dat de vrouw gelukkig is met een ervaring, of die nu inhoudt wat ze er zelf in ziet of niet, dat is goed. Ik heb mijn opvattingen over de (on)mogelijkheid van goddelijke ervaringen, maar ik gun de vrouw haar oprechte vreugde van harte.
Wat me tegenstaat is dat ik een positieve emotionele reactie heb op iets dat ik rationaal naar het rijk de stompzinnigheid verwijs. Heb ik wel de invloed op mijn emotie die ik er graag op wil hebben, die ik misschien denk te hebben? Het voorval met de stralende oude dame op het winkelcentrum brengt me in deze ongemakkelijke situatie, omdat ik niet weet wat mijn macht over mezelf is als iemand me oprecht verheugd aanspreekt over iets dat echt kwaad kan. Is dit wat mensen ertoe aanzet religies of monsterlijke collectieve ideologieën aan te hangen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten