Ik heb niet zoveel met ruimtevaart, hoewel ik het beschouw als misschien wel de grootste prestatie van de mensheid tot nu toe, maar er zweeft daar een Nederlander rond die voor de camera met een vertraging van een paar seconden glimlachend vragen beantwoordt. Met die man heb ik wel wat, want hij staat ergens voor wat me zeer aanspreekt. Als ik deze man op tv zie praten, wekt hij de indruk iets te hebben wat we allemaal nastreven. André Kuipers lijkt het gigantisch naar zijn zin te hebben daar boven en krijgt bovendien de kans om echt iets uit het leven te halen op een manier die weinigen hem kunnen nadoen.
We leven in een land met een hele magere traditie van astronauten (met Wubbo Ockels en Lodewijk van den Berg als enige collega's, waar laatstgenoemde nog voor de Verenigde Staten rondvloog) en in een wereld waar ieder kind wel astronaut wil worden, maar bijna geen enkele volwassene uiteindelijk die stap zet. Als ik naar André Kuipers kijk, zie ik iedereen zoals hij het graag had willen zien, rondstuiteren.
Ook mezelf. Ik ben geen ingenieur en zal het nooit worden. Ik snap niks van veel natuurkundige processen en ik weet dat ik alleen al daarom weinig te zoeken heb ik het ISS, maar toch wil ik André Kuipers zijn en jij ook. Iedereen wil André Kuipers zijn, denk ik, want iedereen wil wel iets wezenlijks bijdragen op een manier die voor bijna niemand is weggelegd en daarbij een volmaakt gelukkige indruk maken op de wereld. Iedereen wil wel dat heel Nederland aan je lippen gekluisterd zit als je enthousiast kunt vertellen waar je mee bezig bent en hoe het is om zestien keer per dag een zonsondergang te zien.
Een paar maanden geleden plaatste ik het filmpje van Steve Jobs op het blog en schreef ik dat ik de boodschap ervan ter harte moest nemen. Ik ben daar hard mee bezig, maar dat gaat met horten en stoten, want voor veruit de meeste mensen is het niet puur een keuze om van je leven te maken wat je wilt. Daar komt heel veel hard werken of geluk bij kijken en lang niet iedereen kan ooit een Apple uitvinden of zestien zonsondergangen per dag aanschouwen. Niet iedereen computert een nummer-1-hit bij elkaar en niet iedereen speelt in Oranje.
Ik ken André Kuipers natuurlijk niet, maar hij is wel de persoon die staat voor het feit dat sommige mensen wél een Apple uitvinden of wereldkampioen vrouwenwerpen worden. Dit is inspiratie zonder woorden. Ik wil eigenlijk André Kuipers zijn.
Ook mezelf. Ik ben geen ingenieur en zal het nooit worden. Ik snap niks van veel natuurkundige processen en ik weet dat ik alleen al daarom weinig te zoeken heb ik het ISS, maar toch wil ik André Kuipers zijn en jij ook. Iedereen wil André Kuipers zijn, denk ik, want iedereen wil wel iets wezenlijks bijdragen op een manier die voor bijna niemand is weggelegd en daarbij een volmaakt gelukkige indruk maken op de wereld. Iedereen wil wel dat heel Nederland aan je lippen gekluisterd zit als je enthousiast kunt vertellen waar je mee bezig bent en hoe het is om zestien keer per dag een zonsondergang te zien.
Een paar maanden geleden plaatste ik het filmpje van Steve Jobs op het blog en schreef ik dat ik de boodschap ervan ter harte moest nemen. Ik ben daar hard mee bezig, maar dat gaat met horten en stoten, want voor veruit de meeste mensen is het niet puur een keuze om van je leven te maken wat je wilt. Daar komt heel veel hard werken of geluk bij kijken en lang niet iedereen kan ooit een Apple uitvinden of zestien zonsondergangen per dag aanschouwen. Niet iedereen computert een nummer-1-hit bij elkaar en niet iedereen speelt in Oranje.
Ik ken André Kuipers natuurlijk niet, maar hij is wel de persoon die staat voor het feit dat sommige mensen wél een Apple uitvinden of wereldkampioen vrouwenwerpen worden. Dit is inspiratie zonder woorden. Ik wil eigenlijk André Kuipers zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten