Vorige week overleed Apple-voorman Steve Jobs. Er is inmiddels een hoop gezegd en geschreven. Apple-verkooppunten zijn bedolven onder de bloemen, want de goede man was populair. Het zou een vreselijke vent zijn, maar een fabuleuze visionair. Zelf heb ik geen Ipod, geen Ipad, geen Iphone en geen Macintosh. Steve Jobs and Apple-CEO is volledig langs me heen gegaan. Ik ken hem alleen als de man die kennelijk in staat was om dingen te bedenken die vrijwel iedereen vervolgens heel hard nodig bleek te hebben. Kennelijk, want het ging allemaal aan me voorbij en ik heb nooit de minste behoefte gevoeld om een Apple-dingetje aan te schaffen. Misschien gebeurt dat nog wel een keer, maar je zult me nooit voor een verkooppunt zien liggen in een slaapzak.
Ik ben gevraagd iets te schrijven over deze man. Wat moet ik over hem schrijven? Als hij geniaal was, wat lijkt te zijn, dan was hij geniaal, maar ik ga hem niet met anderen vergelijken of zeggen hoe geweldig hij was. Als persoon ken ik hem al helemaal niet. Meer kan ik er niet over kwijt. Toen vond ik op internet een filmpje van een jaar of 6 oud. Steve Jobs sprak voor een groep mensen van Stanford University. Wat hij zegt is wel de moeite waard, moet ik zeggen. Ik denk dat er een hoop mensen zijn die die boodschap ter harte zouden mogen nemen, waaronder ikzelf. Over beslissingen die achteraf goed blijken te zijn en over je hart volgen. En over het jezelf vragen: "Als vandaag de laatste dag in mijn leven zou zijn, zou ik dan graag willen doen wat ik vandaag ga doen?"
(Volledige tekst)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten