Leider zijn is makkelijk. Alles wat je hoeft te hebben, is iemand die bereid is je die positie te geven. Dan ben je de baas en kun je tegen mensen zeggen wat ze moeten doen. Dat geldt overal. In het bedrijfsleven, in de academische wereld (waar je dan wel veel gepresteerd moet hebben), in de politiek, in sportploegen. Iets of iemand bepaalt wie de leider is en die heeft een streepje voor en heeft het recht en de verplichting om te bepalen of we linksaf of rechtsaf gaan. Dan noemen ze je manager, of aanvoerder, of (fractie)voorzitter (die wordt tegenwoordig ook vaak "aanvoerder" genoemd).
Leiders hebben een positie. Het hoeven zeker geen inspirerende personen te zijn en als puntje bij paaltje komt, blijken het soms bijna gewone mensen te zijn. Aanvoerders gaan over de schreef, bij de PvdA maken de leiders zich bijna dagelijks belachelijk en managers stampen slechte beslissingen erdoor "omdat ik de baas ben".
Simon Sinek gaf in 2009 een interessante lezing voor TEDx Puget Sound in Seattle. Hij legt heel duidelijk de distinctie tussen leiders en zij die leiden, in alle betekenissen van het woord. Waarom je wel een MP3-speler koopt van Apple en niet van Dell, omdat Dell een "computerfabrikant" is en Apple kennelijk niet. Volgens Simon koop je niet zozeer produkten, maar koop je het idee erachter. Je koopt het feit dat Apple innovatie ademt, je stemt op de SGP omdat je het met de uitgangspunten eens bent, Martin Luther King kreeg een heel plein vol omdat mensen in hetzelfde geloofden.
Interessant om te zien dat dingen soms helemaal niet ingewikkeld hoeven te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten