Waar Saïf ongetwijfeld naar op zoek is, zijn twee dingen: veiligheid in fysieke zin, maar bovenal een podium om een zijn verhaal te doen. Hij zal ongetwijfeld weten dat hij zich begeeft in het hol van de leeuw, maar weet dat hij een kans heeft, want hij kan een aantal punten maken. Zo kan hij eenvoudig roepen dat grote delen van de internationale gemeenschap de resolutie 1973 van de VN Veiligheidsraad niet hebben nageleefd.
Dit is een probleem voor de tegenstanders van het régime van Khadaffi, want een rechter zal vermoedelijk best eens gevoelig kunnen zijn voor deze zwakke plek in de westerse kant. Uiteraard is het geen kwestie die de juistheid van het handelen van de Khadaffi's en hun aanhangers goedpraat, maar zo werkt de rechtspraak meestal ook niet. Het gaat erom dat de regels strikt worden nageleefd. Zo kan worden gesteld dat de regering een staakt-het-vuren heeft uitgeroepen zoals van hen geëist werd. Dat hebben zij immers aangekondigd. De resolutie zei niets over wie de good guys zijn in het conflict en dus kún je het allemaal zien als een aanvalsoorlog van rebellen tegen een soevereine staat.
Dit is waar de opmerkingen van Saïf's broer erin komen. De manier waarom zijn vader en broer aan hun einde kwamen, die kan worden gekarakteriseerd als "barbaars" en iedereen kan zich ongetwijfeld voorstellen (of gelukkig niet?) dat een zoon woest en geschokt is als hij deze beelden van zijn vader ziet (let op: schokkende beelden):
Velen hebben nog kunnen kijken hoe de schurk, zijn schurkenzoon en zijn schurkenminister in een koelcel wachtten op een naamloos graf. Ik snap dat zoiets voor een zoon of een broer moeilijk te accepteren is. De Khadaffi's zijn immers ook mensen. Saadi heeft iets met voetbal. Hij speelde in de Serie A (ok, zat voornamelijk op de bank) en heeft verschillende interlands op zijn naam. Tegenwoordig maakt hij furore als schurk.
Wat is mijn punt? Mijn punt zit hem in één van de andere opmerkingen van Saadi. Saadi vreest namelijk dat de leden van het oude régime niet hoeven te rekenen op een eerlijk proces. Ik denk dat hij daar best eens gelijk in kan hebben. Het proces van Saïf al-Islam, als dat eraan komt, zal eerlijk en transparant moeten zijn. Het is in het belang van het Internationaal Strafhof dat dit het geval is, want slechts met een eerlijke berechting kunnen "we" een vuist maken tegen de schurken van deze wereld. Laat Saïf zijn punt maken, zoals Milosevic dat destijds ook heeft gedaan, laat hem de open zenuwen blootleggen en laat hem verantwoording afleggen voor waar hij van beschuldigd wordt, als hij dat gedaan heeft.
Vorige week opende de Turkse regering een offensief tegen strijdens van de PKK, want die hadden een aanslag gepleegd. Khadaffi viel zijn eigen burgers aan en de Nationale Overgangsraad bevrijdt stad na stad. We moeten ons niet laten leiden door woordkeuze en wat verteld is wie de goeien en wie de slechten zijn. Vind uit wie Khadaffi heeft gedood en berecht hem, berecht de mensen die de andere kant op hebben geschoten, maar berecht ze allemaal.
En, Verenigde Naties, denk eens na over Syrië, als onderling wantrouwen niet te groot is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten