Vandaag even een heel kort stukje omdat ik niet veel tijd heb. Weer over doping in wielrennen. Ik heb er in het verleden al aardig wat over geschreven, maar er is weer wat aan de hand. Een tijd geleden werd Alex Rasmussen ontslagen door zijn ploeg omdat hij drie dopingcontroles gemist had. Drie dopingcontroles missen binnen een tijdsbestek van 18 maanden, dat staat gelijk aan een positieve test, dus is Rasmussen juridisch gezien een gebruiker. Rasmussen (overigens een andere dan Michael) is inmiddels vrijgesproken, maar er loopt nog een beroep.
Wat is nu het probleem? Als je tot drie keer toe binnen anderhalf jaar een dopingtest mist, dan moet je toch iets te verbergen hebben? Ik denk het niet. Het feit dat mensen dopingtests missen, kan verschillende dingen betekenen en hoeft zeker niets te maken te hebben met hun gedrag. De reden voor dit stukje is het feit dat binnen een paar dagen twee wereldtoppers en een aanstormend talent voor vergelijkbare gevallen negatief in het nieuws zijn gekomen. Grégory Baugé, de Franse sprinter die bij liefhebbers op het netvlies gebrand staat vanwege een bizarre niet-val in 2009, moet zijn wereldtitels inleveren (waaronder de ploegenwedstrijd) omdat hij drie dopingtests gemist heeft. Wereldkampioen Mark Cavendish mist een dopingcontrole (zijn eerste offence) en Frans klasiekertalent Yoann Offredo hangt een schorsing boven het hoofd vanwege drie offences.
Wielrennen heeft veel te maken met doping. Dat verhaal is bekend. Probleem is dat er maar een beperkt aantal dingen is dat je kunt doen zonder álles met een sneeuwschuiver op te vegen, slecht én goed. Dit is wat nu al een paar jaar gebeurt. Het is logisch dat ergens de grens getrokken moet worden voor wanneer herhaaldelijk missen of "missen" van een dopingtest te wijten valt aan bewuste manipulatie. Drie keer is wel vaak, maar mensen vergeten de frequentie van de dopingtests te noemen. Lance Armstrong was daar tijdens zijn carrière altijd heel duidelijk over op Twitter. Voor hem kwam dat neer op ruim meer dan een keer per week over de periode van januari tot mei 2009. Het is niet gek dat je dan een keer niet thuis bent, zelfs als je je wherabouts moet inleveren. Wielrenners blijven mensen, lijkt me. Over menselijkheid gesproken: De nieuwste aanwinst voor Vacansoleil, Kevin van Impe, heeft een kleine vier jaar geleden zijn zoontje verloren. Tijdens de voorbereidingen voor de crematie stonden ze voor de deur.
Ik denk dat we allemaal heel voorzichtig moeten zijn met al die conclusies om mensen als schuldig aan te wijzen. Ja, er zijn problemen. Ja, er wordt aan gewerkt en ja, dat ik fantastisch nieuws. Ja, wielrennen is ver vooruit op álle andere sporten waar het gaat om bestrijding van doping. Alleen nu lijkt dit op sneeuwschuivergedrag. Natuurlijk staan de zaken van deze week en die van Rasmussen niet echt met elkaar in verband, maar we hebben het wel over 10 wereldtitels voor deze drie mannen bij elkaar (Cavendish is het kleintje). Je moet voorzichtig zijn met het breken van carrières, als je de sport een warm hart toedraagt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten