pro-life, anti-choice

Artsen hebben te weinig oog voor de alternatieven voor abortus, zo stelt de SGP en weet je wat het is? Ik vind dit een legitiem punt. Allereerst, ik heb geen idee hoeveel aandacht er is voor de alternatieven voor abortus en welke alternatieven tegenwoordig het populairste zijn, maar de SGP heeft het standpunt dat abortus slecht is en heeft twee man in de Tweede Kamer die de gelegenheden wel pakken. In tegenstelling tot wat ze zelf hoogstwaarschijnlijk denken is waarschijnlijk niemand bijzonder gelukkig om het idee van abortus. De discussie tussen pro-life en pro-choice wordt door pro-lifers doorgaans neergezet als de discussie tussen mensen die vóór abortus zijn aan de ene kant en mensen die tégen abortus zijn aan de andere kant. 


Het eerste punt dat ik vandaag wil maken is dat dit een grove misvatting is. De pro-life-kant van de discussie is zeker tegen abortus. Dat zeggen ze zelf. Pro-choice is alleen niet hetzelfde als pro-abortus. Ik ben zelf pro-choice omdat ik vind dat de ouders (niet alleen de moeder trouwens) zelf de keuze moeten kunnen maken wat ze doen. In een aantal gevallen is abortus een goede optie. In sommige gevallen is het noodzakelijk (bij bijvoorbeeld medische complicaties die het leven van vrouw en kind ernstig bedreigen) of anderszins goed te billijken (bij bijvoorbeeld verkrachting waarbij de verkrachter uiteraard geen zeggenschap hoeft te hebben over de eventuele abortus). Soms is het niet zo'n standaardgeval, maar gewoon een foutje op een moment dat twee mensen het niet van plan waren. Je kunt van one-night-stands vinden wat je wilt, maar geen kind zal er een uitgesproken goeie start mee krijgen als vader er niet is (zonder hiermee te zeggen dat alleenstaande moeders niet in staat zijn kinderen fantastisch op te voeden). In een aantal gevallen is abortus gewoon een optie, als het maar veilig en door een goede arts gebeurt.



Het verschil tussen pro-life en pro-choice is dat eerstgenoemden abortus categorisch afwijzen. Abortus is slecht, linksom of rechtsom. Er zijn verschillende pro-lifers die wel verschil maken tussen verschillende situaties. Voor sommigen mág abortus wel als er levensgevaar dreigt om maar wat te zeggen, maar dat is dan eigenlijk een gunst. Abortus blijft slecht. Pro-choice gaat niet op voorhand uit van deze premisse, maar laat het aan de betrokkenen om af te wegen wat het beste is. Vrijwel alle pro-choicers zullen met een scheef oog kijken naar iemand met vijftien abortussen op haar naam, en niet alleen omdat ze dan dom is of een hoer of wat je er ook van maakt. Alleen als je het kunt uitleggen, dan is het niet onethisch. Eerder ongelukkig. Ik weet niet of ik zelf voor abortus zou kiezen. Ik heb nooit in zo'n situatie gezeten. Zelf zie ik het als een psychologisch dilemma, geen ethisch dilemma. Abortus is geen moord. Abortus is een medische ingreep die psychologische gevolgen kan hebben, maar ook eentje die psychologische gevolgen kan voorkomen. Soms is het verstandig, soms misschien niet. Er is geen harde lijn te trekken en dat maakt dat ik overtuigd pro-choice ben, ook al ben ik geen uitgesproken voorstander van abortus. Ik probeer gewoon te voorkomen dat ik ooit die keuze hoef te maken, maar als ik ooit in zo'n situatie kom, moet ik hem kunnen maken.


That being said, terug naar het nieuwsbericht. Als pro-choicer ben ik heel erg voor de keuze die je kunt maken en het kan dan ook niet zijn dat een arts met één optie zwaait en de rest niet bespreekt. Nogmaals ik heb de cijfers niet en neem een grote stap door for the sake of argument voor waar aan te nemen dat artsen nauwelijks aandacht aan de alternatieven voor abortus besteden. Een keuze impliceert dat er verschillende opties zijn en als dit is wat de SGP bepleit, hebben ze in mij een medestander.


En toen bedacht ik me dat er drie weken geleden een nieuwsbericht opdook uit Staphorst. In deze gemeente  wordt het keuze-element in deze kwestie niet zo serieus genomen, want op de site van het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJS) uit deze gemeente met een meerderheid aan confessionelen in de gemeenteraad (54 of 73%, afhankelijk van of je het CDA meetelt) werd iedere verwijzing naar abortus op verzoek van de Christenunie gecensureerd. Dat is nogal wat, ook al is de verwijzing inmiddels hersteld, zij het zonder links naar organisaties die hulp en steun bieden bij abortus, zoals FIOM, Rutgers WPF en Siriz of naar algemene sites over abortus. Het is beter dan niks, maar het is wel typerend, want er staan wel links naar organisaties die je helpen met opvoeden om maar en voorbeeld te noemen.


Het mag dan de Christenunie zijn die deze actieve beperking van informatie heeft aangezwengeld. Feit blijft wel dat duidelijk is dat de pro-life-hoek in de discussie niet bepaald doet wat ze preekt. Misschien is het wel zo dat er nauwelijks op de alternatieven wordt gehamerd door artsen en als dat zo is, is het goed dat daar aandacht op gevestigd wordt, maar wat is er erger? Iets nalaten of iets censureren? Moeten we de discussie niet omgooien? Van vóór en tegen abortus naar voor en tegen keuzevrijheid? Pro-choice en anti-choice?