We leven in een bizarre wereld. De wereld waarin we leven is soms de wereld op zijn kop. In Italië is Simone Farina, een speler van Gubbio uit de Serie B opgeroepen voor het Italiaanse elftal. Dat is tot daar aan toe. Niet zo lang geleden was Juventus een Serie B-ploeg en die hadden ook internationals. Het gekke van dit verhaal zit hem in de reden van de uitverkiezing. Het was namelijk niet het talent, vorm of zelfs de ik-mag-jou-wel-factor die bondscoach Cesare Prandelli ertoe bewoog deze verdediger op te roepen.
Nee, hij is opgeroepen omdat hij zich niet schuldig heeft gemaakt aan onrechtmatige beïnvloeding van een wedstrijd. Farina kreeg twee ton aangeboden met het verzoek om een beetje te helpen om een wedstrijd te verliezen. In plaats van het in zijn zak steken van dit mooie bedrag, stapte hij naar de politie en hielp daarmee de sport op te ruimen. Het Italiaanse voetbal is alweer een half jaar in de greep van een groot schandaal, met sterren als Christiano Doni en zelfs de ooit met 22 miljard lire(ruim 11 miljoen euro) duurste voetballer aller tijde Giuseppe Signori (het was puur dat er geen G meer was in de winkel dat ik geen "Signori" op mijn Bologna-shirt had laten zetten, maar mijn eigen naam). Simone Farina is een positieve noot in dit verhaal en ik gun het hem van harte dat hij mag meetrainen met de grote sterren en heel misschien een minuutje mag meepakken in een vriendschappelijk interland.
Dit verhaal klinkt als een jongensboek. Ieder jongetje wil ooit voor zijn land uitkomen in de sport die hij beoefent. Bijna iedereen komt er op een gegeven moment achter dat het er niet in zit en dat andere doelen meer voor hem zijn. Farina zou daarin niet eens zoveel anders zijn dan ik. Waar RKC mij toch niet goed genoeg vond, werd Farina (op een merkwaardige manier) gewogen en te licht bevonden voor AS Roma. Tot vandaag was hij gewoon een prima speler voor de eerste divisie. Een beetje de Tim Hofstede of Ruud Kras van Italië. Vanaf vandaag is hij lid van de Azzuri, waar Kras het altijd met Het Andere Oranje heeft moeten doen.
Wat ik me nu afvraag is: waar gaan we heen als we mensen gaan belonen omdat ze zich niet misdragen? Naast de boodschap van waardering naar Farina toe, geeft Prandelli een veel belangrijkere boodschap af: het Italiaanse voetbal is verrot. Als je het nationale elftal in komt door eerlijk te zijn en niet mee doet aan corruptie, wat is het voor een bizarre wereld? Dat betekent dus dat niet corrupt zijn de uitzondering is.
Uiteraard is het goed wat Farina heeft gedaan en daarvoor verdient hij waardering. Niet iedereen zou dit in zijn plaats kunnen doen. Dat is het issue helemaal niet, maar het is de omgekeerde wereld in Italië.In deze cynische wereld is het niet het buitenbeentje dat anders is, maar word je gelauwerd omdat je gewoon doet. De Italiaanse wielerbond is heel erg bezig met het hard aanpakken van de schurken in de sport. In het calcio is niet-slecht op zichzelf al goed. Tragisch eigenlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten