De kogel is door de orthodoxe kerk: Dmitri Medvedev zal geen kandidaat zijn in de aanstaande presidentsverkiezingen in Rusland. Niet omdat het tijd is voor nieuw bloed, maar omdat binnen zijn partij Verenigd Rusland ene V. Poetin populairder wordt geacht. Medvedev zal bij een overwinning van Poetin wel als premier aantreden.
De Vader des Vaderlands van Jemen, president Ali Abdullah Saleh, stelt extra eisen voor hij instemt met zijn aftreden. Vuile verraders die de kant van de opstand hebben gekozen dienen onder geen beding toegelaten te worden tot de democratische verkiezingen die Saleh zal uitschrijven. Deze elementen zijn verantwoordelijk voor de onrust en het geweld in het land.
In Bahrein hebben een groep van artsen en verplegers jarenlange gevangenisstraffen opgelegd gekregen omdat ze gewonden bij een opstand hielpen. Een paar weken geleden gaf minister Hans Hillen (CDA) aan dat de missie naar Kunduz eigenlijk een militaire missie is om dat vervolgens op leugenachtige wijze achteraf weer te betreuren.
Bij een protest rond Wall Street hakt de politie lustig in op aanwezigen. In Nederland legt minister Donner een uitspraak van de Hoge Raad naast zich neer. Er wordt snel een wet door gefrommeld terwijl de Eerste en Tweede Kamer de uitspraak nog moeten duiden en onze verplichte identiteitskaart is toch niet meer gratis.
September was de maand waarin "we" de aanslagen van 2001 voor de tiende maal zagen verjaren. Het is ondertussen wereldwijd stukken beter gesteld met democratie...
vrijdag 30 september 2011
woensdag 28 september 2011
'On the shoulders of giants'
We hebben een Partij voor de Dieren en geen Partij van de Dieren. Er lopen geen krokodillen in stropdas rond en ook al worden we soms Bedrijfspoedel of Christenhond genoemd, Amoebe of Vuile Rat, we zien geen dieren in de Tweede Kamer rondlopen. Kennelijk zijn we anders. Het verschil zit hem niet in het feit dat wij mensen ons bewust zijn van onszelf en onze omgeving, want dat is bij andere dieren ook zo. Het zit hem niet in het feit dat wij causale verbanden kunnen leggen, zoals ik ook wel eens hoor, want dat is door B.F. Skinner allang aangetoond bij duiven.
Waarin wij ons onderscheiden van andere wezens is ons concept van "cultuur". Het gaat hier niet om schimmelculturen, al zijn daar hele leuke woordgrapjes over te vertellen. Ik heb het ook niet over de Hoge Cultuur, over mensen die je met een scheef gezicht aankijken als je Bach niet mooi vindt of als je computergames leuk vindt. Cultuur is in dit verband ook niet zo zeer het geheel van menselijke handelingen en symbolen die daarmee gepaard gaan, al komt dit in de buurt. Met cultuur heb ik het over de mogelijkheid om te voorkomen dat iedereen steeds weer zelf het wiel moet uitvinden. Op een paar geniale voetbalspitsen na, doen wij niets op instinct.
Het feit dat we tegenwoordig behoorlijk stabiele bruggen kunnen bouwen, we met een International Space Station in extreme temperatuurverschillen rond de Aarde cirkelen, dat we überhaupt weten dat de Aarde rond is, dat is omdat de mens kennis kan doorgeven van de één naar de andere. Een leeuw neemt zijn welp mee op jacht en een eend neemt de kuikens mee het water in, maar nooit zijn de gnoes hun gras gaan opslaan in aardewerken potten. Daar is een reden voor.
Uiteraard speelt onze relatieve herseninhoud (naar lichaamsgewicht gemeten) een rol, maar dat is niet alles, want anders zou het hoofdscenario in Douglas Adams' meesterwerk wel waarschijnlijker geacht worden. Inderdaad hebben kleine vogels geen vingers om dingen vast te grijpen en hebben we nooit een vogel habilis gezien die zijn nest met stenen vuistbijlen uit de rotswand hakte. Muizen kunnen niet rechtop lopen waardoor ze hun handen niet vrij hebben om kleine samuraizwaarden te smeden. Neushoorns zijn veel sterker dan mensen, stokstaartmaki's veel leniger, cheetahs veel sneller. Mensen kunnen niet eens vliegen en op Guybrush Threepwood na kunnen we nog geen 10 minuten onder water blijven zonder te ademen (dat laatste is een nerdgrapje).
Tegenwoordig zitten scholen vol met kinderen van 15 die snappen wat Pythagoras bedacht over driehoeken en bij Natuurkunde worden de zwaartekrachtwetten van Newton toegepast op allerlei situaties, maar niet zonder er bij te zeggen dat Newton er natuurlijk wel naast zat, want de relativiteitstheorie kan de boel beter verklaren. Maar klopt die relativiteitstheorie wel? Vorige week werd door wetenschappers van CERN ontdekt dat ze iets sneller dan het licht hebben laten vliegen. Ze zoeken nog uit of dit waar is, maar als dat het geval is, wat is E = MC^2 nog waard?
Worden wij steeds slimmer? Ligt het aan mij dat ik dingen snap die voor Aristoteles en Thomas van Aquino te hoog gegrepen waren? Ik zou het wel willen, maar ik ben niet zo bijzonder als zij. Newton zei het al over Decartes. "If I have seen a little further, it is by standing on the shoulders of giants." Zijn zwaartekrachtwetten vertonen zwakten en hij stond ook bekend om zijn affiniteit voor alchemie, maar hier had hij gelijk. We kunnen als mens onze bruggen bouwen, onze ziekten genezen en onze vijanden doden omdat we kunnen putten uit eeuwen, millennia eerdere mensen die iets bedacht hebben. Iemand heeft ooit het wiel uitgevonden en dit ronde voorwerp aan zijn omgeving laten zien. Dat is wat mensen onderscheidt van dieren.
Cultuuroverdracht is de sleutel. Dát is wat Newton begreep. Decartes is zélf één van de reuzen. Ik weet nog dat Sinterklaas in Oisterwijk altijd met de trein binnen kwam. Als klein jochie zat ik op de schouders van mijn vader om de Sint te kunnen zien. Zo letterlijk kun je het zien. En nog mooier. Er zijn dingen die ik vanaf die plek kon zien die mijn vader niet kon zien. In het zwembad maakten we altijd torens van kinderen die op elkaars schouder zaten. Soms wel 4 of 5 man hoog. De onderste zag de rand van het zwembad, de tweede de vrouw in de standstoel, de zevende de maan.
Waarin wij ons onderscheiden van andere wezens is ons concept van "cultuur". Het gaat hier niet om schimmelculturen, al zijn daar hele leuke woordgrapjes over te vertellen. Ik heb het ook niet over de Hoge Cultuur, over mensen die je met een scheef gezicht aankijken als je Bach niet mooi vindt of als je computergames leuk vindt. Cultuur is in dit verband ook niet zo zeer het geheel van menselijke handelingen en symbolen die daarmee gepaard gaan, al komt dit in de buurt. Met cultuur heb ik het over de mogelijkheid om te voorkomen dat iedereen steeds weer zelf het wiel moet uitvinden. Op een paar geniale voetbalspitsen na, doen wij niets op instinct.
Het feit dat we tegenwoordig behoorlijk stabiele bruggen kunnen bouwen, we met een International Space Station in extreme temperatuurverschillen rond de Aarde cirkelen, dat we überhaupt weten dat de Aarde rond is, dat is omdat de mens kennis kan doorgeven van de één naar de andere. Een leeuw neemt zijn welp mee op jacht en een eend neemt de kuikens mee het water in, maar nooit zijn de gnoes hun gras gaan opslaan in aardewerken potten. Daar is een reden voor.
Uiteraard speelt onze relatieve herseninhoud (naar lichaamsgewicht gemeten) een rol, maar dat is niet alles, want anders zou het hoofdscenario in Douglas Adams' meesterwerk wel waarschijnlijker geacht worden. Inderdaad hebben kleine vogels geen vingers om dingen vast te grijpen en hebben we nooit een vogel habilis gezien die zijn nest met stenen vuistbijlen uit de rotswand hakte. Muizen kunnen niet rechtop lopen waardoor ze hun handen niet vrij hebben om kleine samuraizwaarden te smeden. Neushoorns zijn veel sterker dan mensen, stokstaartmaki's veel leniger, cheetahs veel sneller. Mensen kunnen niet eens vliegen en op Guybrush Threepwood na kunnen we nog geen 10 minuten onder water blijven zonder te ademen (dat laatste is een nerdgrapje).
Tegenwoordig zitten scholen vol met kinderen van 15 die snappen wat Pythagoras bedacht over driehoeken en bij Natuurkunde worden de zwaartekrachtwetten van Newton toegepast op allerlei situaties, maar niet zonder er bij te zeggen dat Newton er natuurlijk wel naast zat, want de relativiteitstheorie kan de boel beter verklaren. Maar klopt die relativiteitstheorie wel? Vorige week werd door wetenschappers van CERN ontdekt dat ze iets sneller dan het licht hebben laten vliegen. Ze zoeken nog uit of dit waar is, maar als dat het geval is, wat is E = MC^2 nog waard?
Worden wij steeds slimmer? Ligt het aan mij dat ik dingen snap die voor Aristoteles en Thomas van Aquino te hoog gegrepen waren? Ik zou het wel willen, maar ik ben niet zo bijzonder als zij. Newton zei het al over Decartes. "If I have seen a little further, it is by standing on the shoulders of giants." Zijn zwaartekrachtwetten vertonen zwakten en hij stond ook bekend om zijn affiniteit voor alchemie, maar hier had hij gelijk. We kunnen als mens onze bruggen bouwen, onze ziekten genezen en onze vijanden doden omdat we kunnen putten uit eeuwen, millennia eerdere mensen die iets bedacht hebben. Iemand heeft ooit het wiel uitgevonden en dit ronde voorwerp aan zijn omgeving laten zien. Dat is wat mensen onderscheidt van dieren.
Cultuuroverdracht is de sleutel. Dát is wat Newton begreep. Decartes is zélf één van de reuzen. Ik weet nog dat Sinterklaas in Oisterwijk altijd met de trein binnen kwam. Als klein jochie zat ik op de schouders van mijn vader om de Sint te kunnen zien. Zo letterlijk kun je het zien. En nog mooier. Er zijn dingen die ik vanaf die plek kon zien die mijn vader niet kon zien. In het zwembad maakten we altijd torens van kinderen die op elkaars schouder zaten. Soms wel 4 of 5 man hoog. De onderste zag de rand van het zwembad, de tweede de vrouw in de standstoel, de zevende de maan.
maandag 26 september 2011
Klimaat-Jomanda vs de amoebes
De Rijksuniversiteit van Groningen (RUG) heeft Al Gore uitgenodigd om op 29 oktober een praatje te houden over klimaatverandering. De PVV is hier tegen. Waarom zijn ze hier tegen? Omdat Gore "als een klimaat-Jomanda op klimaatgebied met zijn kletspraat miljoenen verdient." Daarom zijn ze er tegen. De PVV is er namelijk niet zo van overtuigd dat er een verband bestaat tussen de sterke verhoging van de CO2-uitstoot sinds de Industriële Revolutie(blauw) en de sterke stijging van de gemiddelde temperatuur (rood) op Aarde.
Ik ben blij dat de RUG Gore een podium geeft om in Nederland te verwoorden wat hij te vertellen heeft. Het is te belachelijk voor woorden dat de klimaatverandering voor sommigen geen issue is. Ik hoop dat Henk en Ingrid zich realiseren waar ze zich mee inlaten. Ik ben helemaal voor scepticisme, 100%, maar het moet niet verzanden is stompzinnigheid.
Trouwens, discussies als deze brengen me bij de vraag die al een tijdje aan me knaagt: als je een amoebe hebt, een ééncellig wezen, is dat dan een hersencel, een spiercel, een voortplantingscel, botcel, wat is het?
bron: Central Connecticut State University
Dit alles is een cyclisch fenomeen, zoals we zien op de grafiek. Rond 1310 en rond 1420 waren ook pieken en die zijn kennelijk niet anders dan die van tegenwoordig.
Ik ga het kort houden. De blauwe streep staat voor de concentratie CO2 ppm. Ppm kan volgens Wikipedia in het Nederlands vier dingen betekenen:
- Pagina's per minuut
- Pulspositiemodulatie
- Project Portfolio Management
- Parts Per Million
Volgens Wikipedia in het Engels kan het nog een hoop andere betekenissen aannemen, maar laten we ons beperken tot deze vier. Aangezien "Pagina's per minuut" in dit verband stompzinnig is, "Project Portfolio Management" ook merkwaardig en er waarschijnlijk weinig mensen zijn die überhaupt weten wat "Pulspositiemodulatie" betekent (volgens Google iets met radio's), zal ik verklappen dat het hier gaat om "parts per million". Delen per miljoen dus.
Per miljoen delen lucht was het aantal delen CO2 zo'n 280 in de periode tussen 1000 en 1800 na Christus. Voor de referentie: we hebben het over de periode van de bekering van de Vikingen tot Napoleon. Napoleon was een Franse veldheer met een kort armpje. Laten we verder terug gaan.
De feiten zijn er. Er is een gigantisch verhoging van de concentratie CO2 in de atmosfeer. Die nemen we waar, zo simpel is dat. Er is ook sprake van een sterke temperatuurstijging waarneembaar. Dat is de rode lijn in de eerste grafiek. Die is sinds ongeveer 1900 al zo'n graad gestegen, gemiddeld. Voor wie wil weten wat een graad betekent, Mark Lynas' indrukwekkende boek "Zes graden" is volledig gratis online te lezen.Toen de Romeinse keizer Caligula zijn paard tot consul uitriep, was de concentratie CO2 net zo hoog. Dit weten we omdat in de ijskappen op de polen bellen atmosfeer in het ijs opgeslagen worden die we kunnen achterhalen door simpelweg een boor door het ijs te halen (als het al niet gesmolten is). Tegenwoordig meten ze dat gewoon in de atmosfeer.
Ik ben blij dat de RUG Gore een podium geeft om in Nederland te verwoorden wat hij te vertellen heeft. Het is te belachelijk voor woorden dat de klimaatverandering voor sommigen geen issue is. Ik hoop dat Henk en Ingrid zich realiseren waar ze zich mee inlaten. Ik ben helemaal voor scepticisme, 100%, maar het moet niet verzanden is stompzinnigheid.
Trouwens, discussies als deze brengen me bij de vraag die al een tijdje aan me knaagt: als je een amoebe hebt, een ééncellig wezen, is dat dan een hersencel, een spiercel, een voortplantingscel, botcel, wat is het?
zaterdag 24 september 2011
Marianne Vos
Vandaag raakte Marianne Vos, de beste sportvrouw van de 21e eeuw tot nu toe, ingesloten in de sprint. Voor ieder ander betekent dit volkomen kansloos voor een medaille, maar Vos had een bizarre lijn door te trekken. Na de wereldtitel voor een 19-jarige Vos in Salzburg was het tot vandaag vier keer tweede. Na vandaag vijf keer de eerste van de verliezers. Hierdoor bleef haar karige totaal voor 2011 voorlopig op twee wereldtitels en drie Nederlandse titels hangen. Ja, en een Giro d'Italia (plus vijf etappes en alle truien), de Ronde van Nederland (plus drie etappes) en een stuk of drie grote klassiekers.
Wéér tweede op de enige wedstrijd die live wordt uitgezonden in Nederland. Dat krijg je niet voor elkaar als je niet on-ge-lo-fe-lijk goed bent. Maar het zal je maar overkomen! Wéér niet die regenboogtrui! Het zal ieder weldenkend mens breken, maar Vos reageerde als volgt toen iemand van de NOS een microfoon onder haar neus duwde.
Foto: Belga
Wéér tweede op de enige wedstrijd die live wordt uitgezonden in Nederland. Dat krijg je niet voor elkaar als je niet on-ge-lo-fe-lijk goed bent. Maar het zal je maar overkomen! Wéér niet die regenboogtrui! Het zal ieder weldenkend mens breken, maar Vos reageerde als volgt toen iemand van de NOS een microfoon onder haar neus duwde.
"Wat moet er dan gebeuren om jou weer eens een keer wereldkampioen te maken?"
"Een WK in Nederland, denk ik. En laat dat nou volgend jaar zijn."
Ik heb net even het Ster woordenboek Nederlands uit de kast gepakt. Pagina 201, linkerkolom, halverwege:
kam.pi.oen m,v -en 1 (sp) persoon die of team dat het van alle mededingers heeft gewonnen; 2 voorvechterIk weet dat in woordenboeken geen mensen staan, maar ik ben een voorstander voor een derde betekenis van die woord. Volgend jaar staat ze gewoon met een witte trui met strepen op een podium net buiten Valkenburg.
vrijdag 23 september 2011
Ik denk dat ik de weddenschap ga verliezen
Op kantoor heb ik regelmatig weddenschappen met een collega op de afdeling Personeelszaken. De huidige weddenschap gaat over de vraag wanneer het kabinet-Rutte ermee ophoudt, wanneer het valt. Ik zeg 24 december, mijn collega 15 december.
Griekenland staat op het punt failliet te gaan en dat is een belangrijke kwestie, want we moeten beslissen of we daar iets aan gaan doen. Als we er geld in pompen, zijn we er linksom geld aan kwijt. Als we dat niet doen, dan zijn we er rechtsom geld aan kwijt. Moeten we de pensioenleeftijd verhogen? Moeten we bezuinigen op onderwijs of toch op mantelzorg? Is het verstandig om nu 7 miljard te bezuinigen en volgens jaar 6 of andersom? Moet de koning straks nog wetten ondertekenen of is Nederland klaar voor puur ceremonieel koningschap?
Nee, we hebben het over de vraag of de toon te hard is. Wilders gijselt het politieke bestel al jaren en nog steeds kunnen de anderen dat niet inzien. Dag in, dag uit gaat het over de vraag of Wilders iets schurkerigs gezegd heeft over Cohen of of Wilders mag zeggen wat hij wil. Ja, Wilders mag zeggen wat hij wil. En ja, Wilders zegt dingen die je schurkerig kunt vinden. Je kunt aan Cohen's haar zien dat hij geen bedrijfspoedel is. Kou uit de lucht. Get over it!
Maar nee. Iedere harde opmerking moet van repliek gediend worden. Cohen staat bijna te huilen bij de interruptiemicrofoon omdat hij inderdaad tot de soort Mens behoort. Daar heeft Cohen helemaal gelijk in. Hoewel zowel poedels als mensen tot het koninkrijk der Animalia behoren, tot het phylum der Chordata, tot de klasse van Mammalia en de interklasse van de Eutheria (de mens is dus meer verwant aan de poedel dan aan de lintworm of de asperge), is een mens een Supraprimaat (en daarbinnen een Primaat, een Hominide een Hominine, een mensachtige en een homo sapiens) waar de poedel deel uitmaakt van de superorde van de Laurasiatheria. Maar dat is niet het punt.
Hoewel er echt wel dingen zijn waar Wilders ver naast zit en waarin Wilders van opvatting verschilt met Cohen, kan ik me niet voorstellen dat hij werkelijk denkt een debat te voeren met een hondje met krullend haar. Hij zal het dan wel overdrachtelijk bedoelen. En ja, dat is niet vriendelijk. Maar weet je wat het is? Als Wilders Cohen "bedrijfspoedel van het kabinet" zou noemen, dan komt dat live op Radio 1. Maar wie luistert er nou naar de live-debatten?
Ik heb mijn collega Dennis vandaag ook "prutser" genoemd en met veel plezier, maar dat zal vanavond niet op TV komen (verwacht ik; je weet maar nooit met die jongen). De belangrijkste reden dat ik dat niet verwacht, dat is omdat Dennis niet al teveel reageerde. Dennis weet dat ik hem graag voor prutser uitmaak en is waarschijnlijk hard aan het werk om ervoor te zorgen dat dat in de toekomst niet meer nodig is. Voor de rest gaat hij er niet teveel op in. Is niet eens onverstandig, denk ik.
Waar mensen wél naar kijken, ook best een aantal Henken en Ingrids, zijn de journaals, vooral het journaal dat vooraf gaat aan Popstars the Rivals en Boer zoekt Vrouw. Wilders moet maken dáár terecht te komen. De beste manier is om iets onparlementairs te zeggen en te wachten, want er is altijd wel iemand die reageert op de woorden en dan is Wilders weer "hij die zonder gewouwel zegt wat hij denkt," en is Cohen "die linkse politiek-correctheid-fundamentalist". Natuurlijk is dat niet zo. En het ergste is dat Wilders dat spelletje als een van de weinigen schijnt te begrijpen.
Ab Klink ging er niet aan staan, een samenwerking met de PVV, helemaal niet eentje in deze vorm waar de PVV wel invloed heeft, maar geen verantwoordelijkheid hoeft te dragen. Klink snapt het spelletje dat gespeeld wordt. Wilders krijgt alle ruimte, nu. Hij kan een deel van zijn eisen erdoor krijgen, "want anders laat ik het kabinet vallen." Aan de andere kant kan hij zich profileren als Het Geweten van Nederland, want als Zij Van Het Kabinet iets bedenken waarmee het te heet onder zijn voeten wordt, roept Wilders "uit zijn hart" dat dát echt te ver gaat en zegt hij "nee".
Klink had gewoon gelijk. VVD-CDA is tot daar aan toe. Het gaat nu niet om politieke opvattingen, maar om slagingskansen. VVD-CDA is een minderheid van 52 zetels. Zet daar de 24 zetels van de PVV bij en je komt op 52 zetels. Geen 76, want de PVV heeft bedongen dat ze "nee" mogen zeggen. Dus zúllen ze "nee" zeggen. En ze zúllen het Wij-Zij-spelletje kunnen spelen. Klink had het voorzien. Wilders gaat straks op het cruciale moment "nee" zeggen na woordenwisselingen als die van de afgelopen dagen uit te lokken.
"U heeft urenlang goed kunnen debatteren met de oppositie. Die heeft er geen speld tussen gekregen..." Heb ik niks van gehoord! Álles gaat om een stompzinnig woordenwisselingetje. Iedereen moet er een ei over leggen en Iedereen wijst naar elkaar. Alleen Henk en Ingrid niet, want Wilders mag zeggen wat hij denkt. Nee, hij is eindelijk iemand die zegt wat hij denkt er er niet omheen lult. Hij komt op TV met duidelijke en simpele woorden als "mafkees" en simpele retoriek als "niet bezuinigen op [populair onderwerp]!" en dat willen we.
En langzaam erodeert hij vertrouwen tot het punt waar de anderen niet meer stil kunnen blijven zitten. Verhagen vindt Wilders een klootzak, Cohen vindt hem een schavuit en Slob zal er wel een ruiter van de apocalyps in zien, maar slecht is hij zeker! "Dat is allemaal omdat Wilders zegt wat hij vindt en de rest tegen hem is". Wilders weet ook wel dat dat niet waar is, maar Wilders is geniaal. Want dit is het spel dat hij speelt. Nog vóór 15 december barst de bom ergens en dan mogen we opnieuw naar de stembus gaan.
Als Verhagen en Rutte Wilders een paar ministerposten hadden gegeven, had ik de weddenschap gewonnen! Nu zie ik het met een zwaar gemoed tegemoet, want ik haat verliezen.
Partijen komen overeen dat de ‘winnaar” een vergoeding voor zijn/haar middagmaal, te nuttigen in de bedrijfskantine van [bedrijfsnaam], tegemoet zal zien op kosten van de ‘verliezer’.Ik ben blij dat mijn collega een klein vrouwtje is die niet al teveel eet, want ik vrees dat ik de weddenschap ga verliezen. Ik woon namelijk in een land waar de premier, de oppositieleider en de gedoogpartner elkaar in de haren vliegen met scheldpartijen en "doe lekker zelf normaal!" In ons land is het de kwestie wie "islamitische aap" gezegd heeft. Ik woon in een land waar islamitische, christelijke, joodse, atheïstische, boedhistische, hindoïstische, jaïnistische of ietsistische apen de dienst uitmaken. Dat mogen we wel concluderen.
Griekenland staat op het punt failliet te gaan en dat is een belangrijke kwestie, want we moeten beslissen of we daar iets aan gaan doen. Als we er geld in pompen, zijn we er linksom geld aan kwijt. Als we dat niet doen, dan zijn we er rechtsom geld aan kwijt. Moeten we de pensioenleeftijd verhogen? Moeten we bezuinigen op onderwijs of toch op mantelzorg? Is het verstandig om nu 7 miljard te bezuinigen en volgens jaar 6 of andersom? Moet de koning straks nog wetten ondertekenen of is Nederland klaar voor puur ceremonieel koningschap?
Nee, we hebben het over de vraag of de toon te hard is. Wilders gijselt het politieke bestel al jaren en nog steeds kunnen de anderen dat niet inzien. Dag in, dag uit gaat het over de vraag of Wilders iets schurkerigs gezegd heeft over Cohen of of Wilders mag zeggen wat hij wil. Ja, Wilders mag zeggen wat hij wil. En ja, Wilders zegt dingen die je schurkerig kunt vinden. Je kunt aan Cohen's haar zien dat hij geen bedrijfspoedel is. Kou uit de lucht. Get over it!
Maar nee. Iedere harde opmerking moet van repliek gediend worden. Cohen staat bijna te huilen bij de interruptiemicrofoon omdat hij inderdaad tot de soort Mens behoort. Daar heeft Cohen helemaal gelijk in. Hoewel zowel poedels als mensen tot het koninkrijk der Animalia behoren, tot het phylum der Chordata, tot de klasse van Mammalia en de interklasse van de Eutheria (de mens is dus meer verwant aan de poedel dan aan de lintworm of de asperge), is een mens een Supraprimaat (en daarbinnen een Primaat, een Hominide een Hominine, een mensachtige en een homo sapiens) waar de poedel deel uitmaakt van de superorde van de Laurasiatheria. Maar dat is niet het punt.
Hoewel er echt wel dingen zijn waar Wilders ver naast zit en waarin Wilders van opvatting verschilt met Cohen, kan ik me niet voorstellen dat hij werkelijk denkt een debat te voeren met een hondje met krullend haar. Hij zal het dan wel overdrachtelijk bedoelen. En ja, dat is niet vriendelijk. Maar weet je wat het is? Als Wilders Cohen "bedrijfspoedel van het kabinet" zou noemen, dan komt dat live op Radio 1. Maar wie luistert er nou naar de live-debatten?
Ik heb mijn collega Dennis vandaag ook "prutser" genoemd en met veel plezier, maar dat zal vanavond niet op TV komen (verwacht ik; je weet maar nooit met die jongen). De belangrijkste reden dat ik dat niet verwacht, dat is omdat Dennis niet al teveel reageerde. Dennis weet dat ik hem graag voor prutser uitmaak en is waarschijnlijk hard aan het werk om ervoor te zorgen dat dat in de toekomst niet meer nodig is. Voor de rest gaat hij er niet teveel op in. Is niet eens onverstandig, denk ik.
Waar mensen wél naar kijken, ook best een aantal Henken en Ingrids, zijn de journaals, vooral het journaal dat vooraf gaat aan Popstars the Rivals en Boer zoekt Vrouw. Wilders moet maken dáár terecht te komen. De beste manier is om iets onparlementairs te zeggen en te wachten, want er is altijd wel iemand die reageert op de woorden en dan is Wilders weer "hij die zonder gewouwel zegt wat hij denkt," en is Cohen "die linkse politiek-correctheid-fundamentalist". Natuurlijk is dat niet zo. En het ergste is dat Wilders dat spelletje als een van de weinigen schijnt te begrijpen.
Ab Klink ging er niet aan staan, een samenwerking met de PVV, helemaal niet eentje in deze vorm waar de PVV wel invloed heeft, maar geen verantwoordelijkheid hoeft te dragen. Klink snapt het spelletje dat gespeeld wordt. Wilders krijgt alle ruimte, nu. Hij kan een deel van zijn eisen erdoor krijgen, "want anders laat ik het kabinet vallen." Aan de andere kant kan hij zich profileren als Het Geweten van Nederland, want als Zij Van Het Kabinet iets bedenken waarmee het te heet onder zijn voeten wordt, roept Wilders "uit zijn hart" dat dát echt te ver gaat en zegt hij "nee".
Klink had gewoon gelijk. VVD-CDA is tot daar aan toe. Het gaat nu niet om politieke opvattingen, maar om slagingskansen. VVD-CDA is een minderheid van 52 zetels. Zet daar de 24 zetels van de PVV bij en je komt op 52 zetels. Geen 76, want de PVV heeft bedongen dat ze "nee" mogen zeggen. Dus zúllen ze "nee" zeggen. En ze zúllen het Wij-Zij-spelletje kunnen spelen. Klink had het voorzien. Wilders gaat straks op het cruciale moment "nee" zeggen na woordenwisselingen als die van de afgelopen dagen uit te lokken.
"U heeft urenlang goed kunnen debatteren met de oppositie. Die heeft er geen speld tussen gekregen..." Heb ik niks van gehoord! Álles gaat om een stompzinnig woordenwisselingetje. Iedereen moet er een ei over leggen en Iedereen wijst naar elkaar. Alleen Henk en Ingrid niet, want Wilders mag zeggen wat hij denkt. Nee, hij is eindelijk iemand die zegt wat hij denkt er er niet omheen lult. Hij komt op TV met duidelijke en simpele woorden als "mafkees" en simpele retoriek als "niet bezuinigen op [populair onderwerp]!" en dat willen we.
En langzaam erodeert hij vertrouwen tot het punt waar de anderen niet meer stil kunnen blijven zitten. Verhagen vindt Wilders een klootzak, Cohen vindt hem een schavuit en Slob zal er wel een ruiter van de apocalyps in zien, maar slecht is hij zeker! "Dat is allemaal omdat Wilders zegt wat hij vindt en de rest tegen hem is". Wilders weet ook wel dat dat niet waar is, maar Wilders is geniaal. Want dit is het spel dat hij speelt. Nog vóór 15 december barst de bom ergens en dan mogen we opnieuw naar de stembus gaan.
Als Verhagen en Rutte Wilders een paar ministerposten hadden gegeven, had ik de weddenschap gewonnen! Nu zie ik het met een zwaar gemoed tegemoet, want ik haat verliezen.
woensdag 21 september 2011
Space Fish
Ik ga er geen gewoonte van maken om op mijn blog dagelijks een interessante video van iemand anders te plaatsen, maar ik loop er nu twee dagen achter elkaar tegenaan en ik vind dat het wel zo netjes is om je bronnen de credits te geven die ze verdienen.
In deze video legt The Amazing Atheist een verband tussen de saaiste site die ik ooit heb gezien en de huidige stand van de ruimtevaart. En dat wordt dan een spiegel.
In deze video legt The Amazing Atheist een verband tussen de saaiste site die ik ooit heb gezien en de huidige stand van de ruimtevaart. En dat wordt dan een spiegel.
Misschien, heel misschien schrijf ik me in bij ESA (niet te verwarren met EuroSystems Automatisering) om daar aan een bijdrage te leveren aan het intikken van wat aquariumruiten.
dinsdag 20 september 2011
Onbedoelde effecten
Op TED.com zag ik net deze video van historicus Edward Tenner over onbedoelde neveneffecten. Het feit dat de Titanic onvoldoende reddingsboten had voor iedereen, die zorgde ervoor dat een met reddingsboten volgeladen schip instabiel werd, omsloeg en nog meer slachtoffers kostte. Maar ook: de ontdekking van de microben-theorie door Louis Pasteur was een side effect van zijn pogingen om ziekten bij zijderupsen uit te bannen om de industrie te stimuleren. Een interessant issue om eens over na te denken, want daar kunnen we veel meer mee.
maandag 19 september 2011
Gebroken been, gebroken kettingen
Robert Gesink, de wielrenner die als (één van) de beste van Nederland wordt gezien, die komt vaker onheil tegen dan zijn concurrenten. Vanmorgen las ik dat de klimmer een geslaagde operatie had ondergaan. Hij was namelijk gisteren weer gevallen en brak daarbij zijn rechterbovenbeen. Einde seizoen voor de Achterhoeker en dus ook geen WK of Ronde van Lombardije om zijn seizoen te redden en daar was hij juist zo naar op zoek.
Het seizoen begon zo uitstekend bij Gesink. In de Tour of Oman verbaasde hij iedereen door in een tijdrit renners als Cancellara, Pinotti en Boasson Hagen te kloppen en het eindklassement mee te grissen. In de Tirreno-Adriatico reed hij netjes podium en ook in de heuvelachtige voorjaarsklassiekers was hij erbij. In de publieke opinie werd al veel van hem verwacht. 'Gesink wint de Tour,' was een veelgelezen quote. De Dauphiné ging prima en alles leek richting de Tour goed te zitten.
Maar iets veranderde. Tijdens het Nederlands Kampioenschap gebeurde iets waardoor Gesink moest afstappen. Het bleek iets te maken te hebben met zijn hoogtestage in voorbereiding op de Tour. Gesink maakte zich geen zorgen en kreeg een volledige ploeg in dienst. Ze reden een prima ploegentijdrit en Gesink stond goed in het klassement en toen gebeurde het.
Vorige week bevestigde Gesink dat het met zijn vorm wel weer goed zat. Terwijl Mollema aardig meeverraste met Froome en Cobo in de Vuelta, reed Gesink in de slotmeters nog bijna naar Philippe Gilbert toe in Québec. Geen overwinning, maar de vorm was er en Gesink staat aan het hoofd van de Nederlandse ploeg voor het (vlakke) WK in Kopenhagen, aanstaande zondag. Nog even een weekje fietsen om in vorm te blijven, moet hij hebben gedacht, maar dat zat er niet in. Robert Gesink viel, Robert Gesink brak zijn been. Einde seizoen.
Geen WK voor Robert Gesink, geen Ronde van Lombardije, mijns inziens één van de mooiste koersen van het jaar. Geen Sluitingsprijs van Putten-Kappellen for that matter. Het seizoen is afgelopen.
Allemaal heel vervelend voor Robert Gesink en ik hoop dat hij niet teveel pijn heeft van zijn beenbreuk, maar misschien is dit wel precies waar hij stiekem op heeft zitten hopen. Ik stel me zo voor dat er ergens in een Achterhoeks hoekje in zijn achterhoofd de wens speelde: "Ik wou dat ik geblesseerd was." Streep eronder, zand erover en je richten op 2012. Even geen verwachtingen van een heel land die hij nooit waar kon maken.
Gesink moet volgend jaar wereldkampioen worden, niet dit jaar. Dit jaar is voor Boom. Is het niet mooier om in Lombardije een bekroning te maken op een mooi seizoen, met top-10 in de Tour, een paar mooie wedstrijden en nog van alles om trots op te zijn. Je wint Lombardije niet om een seizoen te redden. Je wint het als kers op de taart. Laat Gesink hem winnen in 2012. Dan weten we dat het een mooi seizoen is geweest.
Robert Gesink heeft de jaren mee. Sastre stopt ermee, Evans en Basso worden ouder, De Schleckjes en Contador zijn ook maar mensen. Hij krijgt zijn kansen nog wel. 2011 was gewoon niet zijn jaar, zoals 2010 niet het jaar was van Stef Clement. 2011 is het jaar van Cadel Evans, van Philippe Gilbert, van Peter Sagan. 2010 was het jaar van Fabian Cancellara en Alberto Contador. Daar kan een fitte Gesink ook niets meer aan veranderen.
Volgende week zal Lars Boom het proberen in Kopenhagen, in Lombardije wint Gilbert en Matthew Goss en Leigh Howard zullen wel de knikkers verdelen in de Herald Sun Tour. En dan is het afgelopen voor dit jaar. Dan zit Gesink straks met kerst alweer oppergemotiveerd op de rollers en rijdt hij als volwassen kampioen herboren volgend jaar iedereen het snot voor ogen.
Het seizoen begon zo uitstekend bij Gesink. In de Tour of Oman verbaasde hij iedereen door in een tijdrit renners als Cancellara, Pinotti en Boasson Hagen te kloppen en het eindklassement mee te grissen. In de Tirreno-Adriatico reed hij netjes podium en ook in de heuvelachtige voorjaarsklassiekers was hij erbij. In de publieke opinie werd al veel van hem verwacht. 'Gesink wint de Tour,' was een veelgelezen quote. De Dauphiné ging prima en alles leek richting de Tour goed te zitten.
Maar iets veranderde. Tijdens het Nederlands Kampioenschap gebeurde iets waardoor Gesink moest afstappen. Het bleek iets te maken te hebben met zijn hoogtestage in voorbereiding op de Tour. Gesink maakte zich geen zorgen en kreeg een volledige ploeg in dienst. Ze reden een prima ploegentijdrit en Gesink stond goed in het klassement en toen gebeurde het.
Gesink lag erbij. Geen breuken, wel pijn, geen tijdsverlies uiteindelijk, wel een mentale tik die hij even met zich mee bleef dragen. De eerste bergetappe brak de weerstand en Gesink verloor ruim een kwartier, zijn klassement en zijn doel in de Tour. De Tour was afgelopen, maar Gesink reed hem uit, als 33e.
Heel Nederland viel over Gesink heen omdat hij een gebroken indruk maakte. Het doel van de volgende grote wedstrijd was duidelijk: Gesink moest terug naar de basis, er met plezier voor gaan in de USA Pro Cycling Challenge (want zo heten de wedstrijden daar) in Colorado. Dat ging aardig. Gesink werd 16e en hielp de Gesink van 2010, Stef Clement, naar een mooie 8e plaats.
Vorige week bevestigde Gesink dat het met zijn vorm wel weer goed zat. Terwijl Mollema aardig meeverraste met Froome en Cobo in de Vuelta, reed Gesink in de slotmeters nog bijna naar Philippe Gilbert toe in Québec. Geen overwinning, maar de vorm was er en Gesink staat aan het hoofd van de Nederlandse ploeg voor het (vlakke) WK in Kopenhagen, aanstaande zondag. Nog even een weekje fietsen om in vorm te blijven, moet hij hebben gedacht, maar dat zat er niet in. Robert Gesink viel, Robert Gesink brak zijn been. Einde seizoen.
Geen WK voor Robert Gesink, geen Ronde van Lombardije, mijns inziens één van de mooiste koersen van het jaar. Geen Sluitingsprijs van Putten-Kappellen for that matter. Het seizoen is afgelopen.
Allemaal heel vervelend voor Robert Gesink en ik hoop dat hij niet teveel pijn heeft van zijn beenbreuk, maar misschien is dit wel precies waar hij stiekem op heeft zitten hopen. Ik stel me zo voor dat er ergens in een Achterhoeks hoekje in zijn achterhoofd de wens speelde: "Ik wou dat ik geblesseerd was." Streep eronder, zand erover en je richten op 2012. Even geen verwachtingen van een heel land die hij nooit waar kon maken.
Gesink moet volgend jaar wereldkampioen worden, niet dit jaar. Dit jaar is voor Boom. Is het niet mooier om in Lombardije een bekroning te maken op een mooi seizoen, met top-10 in de Tour, een paar mooie wedstrijden en nog van alles om trots op te zijn. Je wint Lombardije niet om een seizoen te redden. Je wint het als kers op de taart. Laat Gesink hem winnen in 2012. Dan weten we dat het een mooi seizoen is geweest.
Robert Gesink heeft de jaren mee. Sastre stopt ermee, Evans en Basso worden ouder, De Schleckjes en Contador zijn ook maar mensen. Hij krijgt zijn kansen nog wel. 2011 was gewoon niet zijn jaar, zoals 2010 niet het jaar was van Stef Clement. 2011 is het jaar van Cadel Evans, van Philippe Gilbert, van Peter Sagan. 2010 was het jaar van Fabian Cancellara en Alberto Contador. Daar kan een fitte Gesink ook niets meer aan veranderen.
Volgende week zal Lars Boom het proberen in Kopenhagen, in Lombardije wint Gilbert en Matthew Goss en Leigh Howard zullen wel de knikkers verdelen in de Herald Sun Tour. En dan is het afgelopen voor dit jaar. Dan zit Gesink straks met kerst alweer oppergemotiveerd op de rollers en rijdt hij als volwassen kampioen herboren volgend jaar iedereen het snot voor ogen.
zaterdag 17 september 2011
Geen kwade bedoelingen
Gisteren werd in Delft een jongen die zich met een vuurwapen rond een school begaf, aangehouden. De boel was in rep en roer omdat leerlingen met vuurwapens en scholen geen goeie combinatie zijn, historisch gezien. Vandaag werd onze vriend vrijgelaten omdat hij geen kwade bedoelingen had. Hij biedt zijn excuses aan omdat hij meer gedoe had veroorzaakt dan hij bedoelde en de kou is uit de lucht.
Nu bekruipt mij de vraag: wat kun je nog meer met een vuurwapen doen, behalve schieten of doelbewust de indruk wekken dat je gaat schieten? Hij had geen kwade bedoelingen, zeggen ze. Wat was hij dan wel van plan met dat geweer? Het was een alarmpistool? So what? Je kunt twee dingen doen met een voorwerp dat eruit ziet als een vuurwapen: schieten en doen of je wilt schieten. In een land waar mensen van 28 in blogs schrijven dat ze nog nooit een geweer hebben gezien, behalve bij het paintballen, lazergamen en in computerspelletjes, is het rondlopen met een geweer een daad van agressie op zichzelf.
Voor de zoveelste keer maakt het Nederlandse systeem zich belachelijk. Je kúnt niet zonder kwaad in je wil te hebben met een gun lopen zwaaien rond een school. Om dezelfde reden als dat je je er niet uit kunt praten als je met een getrokken samuraizwaard achter kleine kinderen aan gaat.
Mis ik nu iets en zijn er vredelievende dingen die je in vredestijd met een (voorwerp dat eruit ziet als een) geweer kunt doen, of heb ik een punt?
Nu bekruipt mij de vraag: wat kun je nog meer met een vuurwapen doen, behalve schieten of doelbewust de indruk wekken dat je gaat schieten? Hij had geen kwade bedoelingen, zeggen ze. Wat was hij dan wel van plan met dat geweer? Het was een alarmpistool? So what? Je kunt twee dingen doen met een voorwerp dat eruit ziet als een vuurwapen: schieten en doen of je wilt schieten. In een land waar mensen van 28 in blogs schrijven dat ze nog nooit een geweer hebben gezien, behalve bij het paintballen, lazergamen en in computerspelletjes, is het rondlopen met een geweer een daad van agressie op zichzelf.
Voor de zoveelste keer maakt het Nederlandse systeem zich belachelijk. Je kúnt niet zonder kwaad in je wil te hebben met een gun lopen zwaaien rond een school. Om dezelfde reden als dat je je er niet uit kunt praten als je met een getrokken samuraizwaard achter kleine kinderen aan gaat.
Mis ik nu iets en zijn er vredelievende dingen die je in vredestijd met een (voorwerp dat eruit ziet als een) geweer kunt doen, of heb ik een punt?
donderdag 15 september 2011
De miljoenennota is gelekt
Neem mee wat je nog kunt grijpen en vertrek naar veiliger oorden! Breng alles en iedereen dat je dierbaar is in veiligheid, want de miljoenennota is gelekt! Dit is het begin van het einde! Toen ik thuis kwam van een dagje weer-hetzelfde op het werk, viel ik meteen in de live-uitzending van de NOS. De laatste keer dat ik na mijn dagbesteding thuis in een ingelast live-journaal viel, dat was 10 jaar en een paar dagen geleden toen mijn toen zestien jaar oude broertje aan de deur stond te gillen dat "heel New York in de fik stond". Nu dus weer.
Ik weet van het lekken in 2009 door Paul Tang, maar op Google kan ik niks vinden over de geschiedenis van het lekken van de miljoenennota. Hoe ging dat ik 2010? In 2008? Ik weet het gewoon niet meer. Wat ik wel weet is dat dit een insignificant feitje is. Een boekwerk van 213 pagina's dat morgen openbaar wordt gemaakt, dat ligt vandaag op straat. Ben ik nou de enige die "who cares?" zegt? Det denk ik niet.
Wat ik ook weet is dat het niet nieuw is. De overheid is duidelijk niet de club waar je naartoe wilt gaan als je geheimen hebt. Als je meer wilt weten over hoe het Chileense leger Nederlandse F16's moet onderhouden, breng eens een bezoekje aan de rommelmarkt. Wil je belasting ontduiken of erachter komen welke politieagend wapendragen is, ga de straat op! Wil je de miljoenennota weten?
Gaat hetzelfde als wanneer je de rugnummers van renners uit de Tour de France van 2010 en 2007 wilt weten. Je gaat naar www.cyclingnews.com. Vervolgens klik je bovenaan bij "Major Races" op Tour de France. Als je iets naar beneden scrollt, zie je de voorgaande jaargangen. Klik op 2010. Vervolgens kun je klikken op Start list. Daar heb je de deelnemerslijst van vorig jaar. Mooi. Dan komt nu het ICT-truukje dat gebruikt wordt om de boel te 'hacken'. Kijk bovenaan je scherm. Dan zie je iets als dit:
Nou, met de kennis van dit blog, hoe kom je aan de Miljoenennota voor 2012?
Natuurlijk is de oorspronkelijke weg niet meer te vinden, maar zo moet het gegaan zijn. Ergens vanmiddag heeft iemand zich zitten vervelen op zijn werk. Waar ik een collega dan help om zich in te schrijven voor een nieuwsbrief, deze man gaat een paar minuutjes prutsen op zoek naar de miljoenennota die morgen beschikbaar is. Een obvious truukje later: eureka! Het wordt geplaatst op Twitter. Hij had 'm gevonden...
Op Twitter: http://twitter.com/#!/multesimus/status/114335787285356544
Probeer maar eens.....
Vandaag nog las ik tijdens een andere pauze (sorry baas) dit artikeltje. De ICT-systemen van de overheid lopen gevaar. Vorige week heb ik Piet Hein Donner met zijn uitgestreken gezicht op een kinderstoeltje zittend in het holst van de nacht een persconferentie zien geven op de NOS. Daarin toonde hij zich bezorgd. Nu kon zelf de vleesgeworden droogkloot niet voorkomen dat hij bijna stond te schaterlachen (vanaf 1:30 ongeveer) voor de camera. Waarom Diginotar zorgvuldig fixen als je zulke vrienden hebt. Ik denk dat ik sinds dat journaal respect heb voor Donner...
Ik weet van het lekken in 2009 door Paul Tang, maar op Google kan ik niks vinden over de geschiedenis van het lekken van de miljoenennota. Hoe ging dat ik 2010? In 2008? Ik weet het gewoon niet meer. Wat ik wel weet is dat dit een insignificant feitje is. Een boekwerk van 213 pagina's dat morgen openbaar wordt gemaakt, dat ligt vandaag op straat. Ben ik nou de enige die "who cares?" zegt? Det denk ik niet.
Wat ik ook weet is dat het niet nieuw is. De overheid is duidelijk niet de club waar je naartoe wilt gaan als je geheimen hebt. Als je meer wilt weten over hoe het Chileense leger Nederlandse F16's moet onderhouden, breng eens een bezoekje aan de rommelmarkt. Wil je belasting ontduiken of erachter komen welke politieagend wapendragen is, ga de straat op! Wil je de miljoenennota weten?
Gaat hetzelfde als wanneer je de rugnummers van renners uit de Tour de France van 2010 en 2007 wilt weten. Je gaat naar www.cyclingnews.com. Vervolgens klik je bovenaan bij "Major Races" op Tour de France. Als je iets naar beneden scrollt, zie je de voorgaande jaargangen. Klik op 2010. Vervolgens kun je klikken op Start list. Daar heb je de deelnemerslijst van vorig jaar. Mooi. Dan komt nu het ICT-truukje dat gebruikt wordt om de boel te 'hacken'. Kijk bovenaan je scherm. Dan zie je iets als dit:
http://www.cyclingnews.com/races/tour-de-france-2010/start-list, staat er. Dus op http:// is het world wide web (www) waarop een commerciele organisatie (com) is die Cycling News heet (cyclingnews). Die hebben een mapje genaamd "races", waarin wedstrijden kennelijk niet per jaar zijn ingedeeld, maar gewoon als zichzelf, dus de Tour van 2010 heet "tour-de-france-2010". Deze wedstrijd is verdeeld in onderdelen, waarvan er eentje start-list heet. Hier staan onze helden, van Contador tot Valls.
Stel dat je nu de startlijst van 2007 wilt, ga met de muis naar die adresbalk en verander "10" in "07".
Et voilà! We hebben ze, van Perreiro tot Soler. Gratis tip.
Stel je nu voor dat je een document hebt dat omwille van het prestige van deze of gene minister als "geheim" is geclassificeerd. Noem het de "Miljoenennota voor 2012" en geef het aan een ambtenaar met één taak: Zorg ervoor dat dit morgen op internet staat. Bedenk je dat de Rijksoverheid een mooie site heeft met daarin een link naar de Miljoenennota voor 2011. Klik erop...
Natuurlijk is de oorspronkelijke weg niet meer te vinden, maar zo moet het gegaan zijn. Ergens vanmiddag heeft iemand zich zitten vervelen op zijn werk. Waar ik een collega dan help om zich in te schrijven voor een nieuwsbrief, deze man gaat een paar minuutjes prutsen op zoek naar de miljoenennota die morgen beschikbaar is. Een obvious truukje later: eureka! Het wordt geplaatst op Twitter. Hij had 'm gevonden...
Op Twitter: http://twitter.com/#!/multesimus/status/114335787285356544
Probeer maar eens.....
Vandaag nog las ik tijdens een andere pauze (sorry baas) dit artikeltje. De ICT-systemen van de overheid lopen gevaar. Vorige week heb ik Piet Hein Donner met zijn uitgestreken gezicht op een kinderstoeltje zittend in het holst van de nacht een persconferentie zien geven op de NOS. Daarin toonde hij zich bezorgd. Nu kon zelf de vleesgeworden droogkloot niet voorkomen dat hij bijna stond te schaterlachen (vanaf 1:30 ongeveer) voor de camera. Waarom Diginotar zorgvuldig fixen als je zulke vrienden hebt. Ik denk dat ik sinds dat journaal respect heb voor Donner...
dinsdag 13 september 2011
Waarom zijn de bananen krom?
Bananen zijn doorgaans krom. Je hebt ze in het groen, geel, zelfs rood en van verschillende groottes, maar bananen zijn krom. Dat is de hoofdeigenschap van een banaan. Wanneer je een willekeurige persoon vraagt een eigenschap te noemen dat per bananensoort niet verschilt, dan komt met waarschijnlijk met één van de volgende twee antwoorden: bananen zijn krom; of bananen hebben een schil.
Ik moet iets bekennen: als bananen recht waren geweest, had ik er waarschijnlijk niet één meer of minder gegeten dan dat ik nu doe. Ik ben geen intensief bananeneter en ook niet bijzonder geïnteresseerd in de anatomie van het tropisch fruit. Dat gezegd hebbende wil ik toch de vraag der vragen stellen: waarom zijn bananen krom?
Vele grote denkers hebben zich beziggehouden met de anatomie van de banaan. De Nieuw-Zeelandse evangelist Ray Comfort brengt de kromheid van de banaan terug tot de beslissing van God om de banaan naar de mond te doen buigen om te eten. Volgens Comfort is de banaan zo gevormd zoals die is om het zo mogelijk en eenvoudig te maken deze op te eten.
Anderen stellen dat de banaan krom is omwille van de vorm van de schil. De schil dient hier dus als een soort van vormbepalende korset zoals je die te vaak ziet bij dikke vrouwen. Dit is mogelijk, maar niet waarschijnlijk gezien de synchrone ontwikkeling van schil en inhoud bij bananen en ander fruit. Deze hypothese zou sterker zijn als er aanwijzingen zouden zijn dat de schil leidend is in de ontwikkeling van de vorm van de banaan. Daar zijn mij echter geen aanwijzingen voor bekend.
Blijft over dat een andere groep mensen de hypothese dat bananen richting de zon groeien, accepteren. Vooralsnog lijkt deze hypothese het te winnen tegenover de twee anderen, maar ik heb toch een vraag: waarom groeien bananen naar de zon? Die vraag vind ik veel interessanter. Wat heeft een bananenplant eraan om zijn vrucht naar boven te laten ombuigen, met alle instabiliteitsgevolgen van dien? Hoe kan zoiets een adaptief voordeel geven in de ontwikkeling van een levensvorm?
En belangrijker, waarom nemen mensen altijd genoegen met één vraag terug?
zaterdag 10 september 2011
Hondenweer
De supermarkt was vandaag tot tien uur open en aangezien mijn zus morgen met man en kind op bezoek komt, ben ik nog even op en neer geweest. Toen ik mijn spullen in mijn rugzak gestopt had en naar buiten liep, zag ik druppels op het zadel van mijn fiets. Een paar, dus dat kwam wel goed. Ik woon een kleine tien minuten fietsen van de supermarkt en onderweg naar huis ging het iets harder regenen. Toen ik mijn fiets aan het tuinhek vastzette met het hangslot, toen zag ik de eerste lichtflits. Ik ga vanavond maar even niet hardlopen, denk ik. Ik ging binnen op de bank zitten en keek door het dakraam (ik woon op de bovenste verdieping). Een impressie van wat ik met mijn telefoon opgenomen had. Excuses voor de beeldkwaliteit.
Het moet niet gekker worden met het natuurgeweld. Sinds eerder deze week mag ik me trots Earthquake Survivor noemen (ik vroeg me al af waarom mijn computerbeeldscherm niet stil stond) en nu zit ik minutenlang gebiologeerd naar non-stop bliksem te kijken. Deze video is inmiddels ruim een halfuur oud en nu zie ik nog steeds bliksem door het raam van de computerkamer. Blij dat ik niet met mijn sportschoenen aan aan mijn rondje Stadsring ben begonnen...
vrijdag 9 september 2011
Thin slicing op het slagveld
Gisteravond hoorde ik op het radiojournaal dat de NAVO bevestigd had dat de oorlogsjournalist Ahmed Omed Khpulwak van de BBC op 28 juli jongstleden was gedood door toedoen van een Amerikaanse ISAF-soldaat in Afghanistan. Tijdens gevechten in of rond Tarin Kowt in Uruzgan werd hij "betrapt" door een aantal soldaten die hem voor een zelfmoordterrorist aanzagen. Uit angst voor wat hij zou kunnen aanrichten, besloten zij het vuur op hem te openen.
Het radiobericht (dat ik helaas niet meer heb kunnen vinden) vervolgde met de korte klinische opmerking dat de soldaat geen fouten had gemaakt, aldus het ISAF. De procedures en geweldsinstructies waren nageleefd en de soldaat kon niets verweten worden. Eigenlijk wilde ik dit blog schrijven over deze nogal harteloze en immorele houding, maar nadat ik me hier iets verder heb verdiept, moet ik toch wel zeggen dat een bericht over een rare houding van ISAF voorbij gaat aan de essentie hier. Het is makkelijk om vanaf de zijlijn de aandacht te vestigen op incidenten, al zijn ze nog zo monsterlijk en onbeschaafd.
ISAF toont weinig respect voor de nalatenschap van een journalist, een lid van het gilde dat wat mij betreft veel meer respect verdient dan het krijgt, zeker waar het gaat om mensen die hun leven in de waagschaal leggen om te kunnen vertellen wat ze écht belangrijk vinden om te vertellen. De oorlogsjournalisten die ons tonen wat we moeten zien, dat zijn de parels van onze beschaving.
Waar ik nu de aandacht op wil vestigen is een verband dat ik legde tussen het lezen van een aantal artikelen over dit incident en een boek dat ik een aantal maanden geleden las. In het rapport van ISAF staat:
Het vergt niet veel moeite om in te zien waarom ISAF aangeeft dat er geen fouten zijn gemaakt. Dit is een schoolvoorbeeld van de verkeerde man op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Zo ook in mijn boek, Blink van Malcolm Gladwell. In dit boek licht de schrijver het fenomeen van thin slicing toe. Thin slicing is simpel gezegd een techniek om in één oogopslag de relevante informatie ergens van op te nemen en daar beslissingen op te baseren. Iedereen heeft wel eens een gut feeling die hij niet kan rationaliseren, maar die wel waardevol blijkt te zijn. Dat is thin slicing in zijn werk.
Maar het kan ook gruwelijk mis lopen, zoals bij Khpulwak op die bewuste dag. Gladwell bespreekt in zijn boek een bijna identiek geval, dat van Amadou Diallo die in 1999 door New Yorkse politie werd doodgeschoten omdat hij de verkeerde man op de verkeerde plek was en zich zodanig gedroeg dat het leek dat hij iets verkeerds deed, net als Khpulwak anderhalve maand geleden.
De dood van Diallo heeft in de VS veel stof doen opwaaien en dat vooral langs raciale lijnen. Hoewel ik denk dat zijn huidskleur, evenals het Arabische uiterlijk van Khpulwak een rol zal hebben gespeeld in hun respectievelijke overlijden en hoewel ik denk dat ik en velen met mij intuïtief liever een blanke man dan een zwarte man tegenkomen in een steegje (zonder dat ik daar een reden voor heb), is het meer dan dat. Het gaat om profiling in het algemeen. Mensen die zenuwachtig om zich heen kijken, zijn verdacht, Khpulwak werd ontdekt als "a young adult male with a beard with something clinched in one of his fists and reaching for something on his person with his other hand," het perfecte signalement voor een zelfmoordterrorist, zeker nadat er al twee net hun daad hadden gesteld. Dit, en niet zijn uiterlijk alleen, werd zijn dood.
Zaken als die van Diallo en die van Khpulwak zetten ons steeds weer met beide benen op de grond, want hieruit blijkt dat we allemaal niet zoveel kunnen zien als we denken te kunnen. Procedures voor correct gedrag en geweldsinstructies helpen ons niet om fundamentele beslissingen als deze te maken.
Zijn Diallo en Khpulwak onterecht gedood? Ja. Was het te voorkomen? Misschien wel. Maar hoe dan? Door gedegen psychologisch onderzoek naar dit fenomeen. Pas als we weten hoe de processen werken, kunnen we ze beïnvloeden. Gladwell komt met fascinerende verhalen over Griekse kouroi (standbeelden uit de Archaïsche tijd) en het lezen en interpreteren van micro-emoties in gezichtsuitdrukkingen. Waar we nu naar op zoek moeten, dat is meer inzicht in hoe het fenomeen van thin slicing onze dagelijkse beslissingen beïnvloedt. Een pleidooi voor fundamenteel onderzoek want we weten te weinig over iets waar we simpelweg meer over moeten weten.
Het radiobericht (dat ik helaas niet meer heb kunnen vinden) vervolgde met de korte klinische opmerking dat de soldaat geen fouten had gemaakt, aldus het ISAF. De procedures en geweldsinstructies waren nageleefd en de soldaat kon niets verweten worden. Eigenlijk wilde ik dit blog schrijven over deze nogal harteloze en immorele houding, maar nadat ik me hier iets verder heb verdiept, moet ik toch wel zeggen dat een bericht over een rare houding van ISAF voorbij gaat aan de essentie hier. Het is makkelijk om vanaf de zijlijn de aandacht te vestigen op incidenten, al zijn ze nog zo monsterlijk en onbeschaafd.
ISAF toont weinig respect voor de nalatenschap van een journalist, een lid van het gilde dat wat mij betreft veel meer respect verdient dan het krijgt, zeker waar het gaat om mensen die hun leven in de waagschaal leggen om te kunnen vertellen wat ze écht belangrijk vinden om te vertellen. De oorlogsjournalisten die ons tonen wat we moeten zien, dat zijn de parels van onze beschaving.
Waar ik nu de aandacht op wil vestigen is een verband dat ik legde tussen het lezen van een aantal artikelen over dit incident en een boek dat ik een aantal maanden geleden las. In het rapport van ISAF staat:
Upon US Soldiers entering the RTA building the two suicide bombers detonated their explosives, collapsing the front walls of the building and trapping members of the clearing team under heavy brick debris.
[...]
During the clearing operation a Soldier in an overwatch position, outside the building, identified movement of a young adult male in the building through a large hold in a broken wall. The room the man was in was immediately adjacent to the room where one of the suicide bombers had detonated his suicide vest IED, and across the hall from the other suicide vest detonation, just minutes before. The Soldier then heard a shot that he perceived came from the man's exact location. It is probable that the shot he heard was actually fire by a Soldier inside the building during the building clearing.
[...]
A Soldier was directed to move up to the broken wall where the man was seen. As the
Soldier approached he observed a young adult male with a beard with something clinched in one of his fists and reaching for something on his person with his other hand. Based on
the events of the events of the preceding minutes the Soldier assessed the actions as
those of a suicide bomber who was taking steps to detonate an IED that posed a lethal
threat to numerous Soldiers in the immediate area. He shot the individual with his M-4,
killing him.
Het vergt niet veel moeite om in te zien waarom ISAF aangeeft dat er geen fouten zijn gemaakt. Dit is een schoolvoorbeeld van de verkeerde man op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Zo ook in mijn boek, Blink van Malcolm Gladwell. In dit boek licht de schrijver het fenomeen van thin slicing toe. Thin slicing is simpel gezegd een techniek om in één oogopslag de relevante informatie ergens van op te nemen en daar beslissingen op te baseren. Iedereen heeft wel eens een gut feeling die hij niet kan rationaliseren, maar die wel waardevol blijkt te zijn. Dat is thin slicing in zijn werk.
Maar het kan ook gruwelijk mis lopen, zoals bij Khpulwak op die bewuste dag. Gladwell bespreekt in zijn boek een bijna identiek geval, dat van Amadou Diallo die in 1999 door New Yorkse politie werd doodgeschoten omdat hij de verkeerde man op de verkeerde plek was en zich zodanig gedroeg dat het leek dat hij iets verkeerds deed, net als Khpulwak anderhalve maand geleden.
De dood van Diallo heeft in de VS veel stof doen opwaaien en dat vooral langs raciale lijnen. Hoewel ik denk dat zijn huidskleur, evenals het Arabische uiterlijk van Khpulwak een rol zal hebben gespeeld in hun respectievelijke overlijden en hoewel ik denk dat ik en velen met mij intuïtief liever een blanke man dan een zwarte man tegenkomen in een steegje (zonder dat ik daar een reden voor heb), is het meer dan dat. Het gaat om profiling in het algemeen. Mensen die zenuwachtig om zich heen kijken, zijn verdacht, Khpulwak werd ontdekt als "a young adult male with a beard with something clinched in one of his fists and reaching for something on his person with his other hand," het perfecte signalement voor een zelfmoordterrorist, zeker nadat er al twee net hun daad hadden gesteld. Dit, en niet zijn uiterlijk alleen, werd zijn dood.
Zaken als die van Diallo en die van Khpulwak zetten ons steeds weer met beide benen op de grond, want hieruit blijkt dat we allemaal niet zoveel kunnen zien als we denken te kunnen. Procedures voor correct gedrag en geweldsinstructies helpen ons niet om fundamentele beslissingen als deze te maken.
Zijn Diallo en Khpulwak onterecht gedood? Ja. Was het te voorkomen? Misschien wel. Maar hoe dan? Door gedegen psychologisch onderzoek naar dit fenomeen. Pas als we weten hoe de processen werken, kunnen we ze beïnvloeden. Gladwell komt met fascinerende verhalen over Griekse kouroi (standbeelden uit de Archaïsche tijd) en het lezen en interpreteren van micro-emoties in gezichtsuitdrukkingen. Waar we nu naar op zoek moeten, dat is meer inzicht in hoe het fenomeen van thin slicing onze dagelijkse beslissingen beïnvloedt. Een pleidooi voor fundamenteel onderzoek want we weten te weinig over iets waar we simpelweg meer over moeten weten.
Als je wint, dan heb je vijanden
Nog een paar dagen en dan is de Vuelta afgelopen. Voor het eerst sinds 1978 gaat de Ronde van Spanje weer echt naar Spaans Baskenland. Het gebied (noem het een "land" of een "regio in Spanje") waar de enthousiastste wielerfans wonen en waar wielrennen, naast onafhankelijkheid, in het bloed van de mensen zit, dat hoort bij het wielrennen en de Vuelta komt eindelijk weer in hét wielerland. Het is eigenlijk onbestaand dat de Vuelta zó lang niet meer door de oranje hagen de heuvels van eerste en tweede categorie op is geweest. Basken die zo oud als ik zijn, hebben nog nooit de Vuelta door hun gebied zien komen, terwijl ik dan wel heb meegemaakt. Waar mijn naam verbonden is aan een Vuelta-klim op 10 kilometer van de universiteit waar ik gestudeerd heb, komt de Vuelta ein-de-lijk over de hellingen met volmaakte namen als de Urkiola en de Karabieta. Ik kijk ernaar uit om zaterdag te genieten van de mooiste sport van de wereld met dit soort beelden:
Ik ben benieuwd of Igor Antón, die ik eigenlijk de eindzege verwachtte te zien pakken, zich herpakt en met Amets Txurruka (met zijn babyface) en Mikel Nieve de Basken op de banken krijgt. Ik hoop het wel. En als Mollema, Poels, Froome, Cobo en en de andere renners die de wedstrijd gemaakt hebben dit jaar, zich ook laten zien, dan is het helemaal mooi.
Tenminste, zo roepen verschillende mensen die ik tegenkom, als ze geen doping hebben gebruikt, allemaal. Want die schaduw hangt over het wielrennen. En misschien wel terecht. Jarenlang krijgen wij wielerliefhebbers te maken met onze helden die opeens iets uit te leggen blijken te hebben. Alexander Vinokourov, Roberto Heras (hoewel onlangs teruggedraaid), David Millar, Thomas Dekker, zelfs de legendarische net-niet-kampioen Alexander Kolobnev en nobody pur sang Roy Sentjens bleken allemaal uit de verkeerde snoeptrommel te hebben gesnoept. Dit is maar een bloemlezing van tientallen zondaars in het afgelopen decennium, maar het tekent wel wat er in die periode in het wielrennen gebeurd is.
Je zult mij niet horen roepen dat wielrennen helemaal "schoon" is, want dat is niet zo, maar wat ik wel aandurf is de stelling dat het wielrennen daarin niet uniek is, of in ieder geval niet meer. Waarin het wielrennen wél uniek is, is de aandacht voor dit facet. Wie wist er bijvoorbeeld dat een 15-jarig jongentje betrapt was in onze wintersport nummer één? Of al die andere gevallen? En wat te denken van de details van de Operacion Puerto. 47 van de 200 bloedzakken zijn wielrenners en voor de rest heb ik nog nooit een naam gehoord. Nu is de zaak een "wielerzaak" voor mensen die zich er niet in hebben verdiept. Dat is kwalijk.
Waarom is dat kwalijk dan? Omdat mensen met een speciale bril naar de sport kijken. Wanneer Christopher Froome en Juan José Cobo één van de mooiste gevechten die ik ooit heb gezien uitvechten, is het de volgende dag vooral de vraag wat de twee op hun boterham hadden. En dat gaat dan niet om verschillende merken Goudse kaas. Nee, de vraag ik of datgene dat ze hebben gebruikt, op te sporen is en hoe lang het duurt tot ze door de mand vallen.
Wellicht is het wel allemaal nep. Ik was onaangenaam verrast toen ik vernam dat Bernhardt Kohl, de smaakmaker van de Tour van 2008, een middel gebruikt had dat voor mensen met nierproblemen levensreddend kan zijn en kennelijk ook prestatiebevorderend is. Het is wéér een klap voor de sport als blijkt dat Riccardo Riccò écht niet goed bij zijn hoofd is. Maar dit zijn de rotte appels in de mand. Een mand met wellicht veel rotte appels, maar in beginsel een mand met appels. Ze hoeven niet allemaal rot te zijn.
Eergisteren maakte Kevin Strootman zijn eerste interlanddoelpunt tegen Finland. Prachtig voor die jongen en helemaal mooi dat er zomaar even een speler zich zó stormachtig weet te ontwikkelen tot speler van het Nederlands elftal. Twee jaar geleden zat hij nog in de eerste divisie. Ik deel die vreugde en ik zie geen enkele reden om aan te nemen dat er iets mis is met die carrière. Die is té stormachtig? Nee, hij is stormachtig. Punt.
Twee dagen eerder maakten Wout Poels en Juan José Cobo indruk op de Angliru in de Vuelta. Mensen kennen het tweetal nog niet goed, dus zal het wel fout zijn dat ze "opeens" de bergen op stuiven. Even wordt vergeten dat Cobo hiermee zijn derde ritzege in een Grote Ronde haalde en dat Poels uitblonk in de Tirreno-Adriatico en dat ik vorig jaar heb genoten van Poels in de Vuelta a Murcia. Dat mensen hen niet kennen, dat is omdat men de sport niet volgt. Prima hoor, maar dan is het makkelijk oordelen.
Deze jongens zijn niet nieuw en ook niet op voorhand verdacht, of het moet zijn omdat het wielrenners zijn. Ik verheug me over het feit dat jongelingen als Poels en Froome doorbreken, dat Bradley Wiggins zich steeds verder ontwikkelt als klassementsrenner, dat Bauke Mollema weer een stapje zet en al die andere renners hun verhalen en verhaaltjes hebben.
Als je je dan toch wilt verbazen over de medische bijzonderheden in de sport, kan ik je wel iets anders aanraden: het verhaal van Alex Dowsett, de Britse kampioen tijdrijden, die aan bloederziekte lijdt. Of neem Martijn Verschoor en Olaf Kerkhof, profwielrenners met suikerziekte die altijd op zijn suikerspiegel moeten letten. Vorige week reed ik met een collega een rondje op de fiets en ik had gelvoeding bij me voor de snelle energie. Vorig jaar viel ik in een tijdrit in een bocht en had ik een paar dagen last van mijn schouder, maar die wondjes waren geen probleem. Dat maakt dat ik veel respect heb voor deze en vele andere wielrenners.
Als ze pakken, zijn het klootzakken, als ze winnen, zijn ze winnaars. Zo simpel is het, maar een wielrenner is verdacht als hij presteert. Dan heb je vijanden. Rijen dik en ze praten elkaar allemaal na.
Ik ben benieuwd of Igor Antón, die ik eigenlijk de eindzege verwachtte te zien pakken, zich herpakt en met Amets Txurruka (met zijn babyface) en Mikel Nieve de Basken op de banken krijgt. Ik hoop het wel. En als Mollema, Poels, Froome, Cobo en en de andere renners die de wedstrijd gemaakt hebben dit jaar, zich ook laten zien, dan is het helemaal mooi.
Tenminste, zo roepen verschillende mensen die ik tegenkom, als ze geen doping hebben gebruikt, allemaal. Want die schaduw hangt over het wielrennen. En misschien wel terecht. Jarenlang krijgen wij wielerliefhebbers te maken met onze helden die opeens iets uit te leggen blijken te hebben. Alexander Vinokourov, Roberto Heras (hoewel onlangs teruggedraaid), David Millar, Thomas Dekker, zelfs de legendarische net-niet-kampioen Alexander Kolobnev en nobody pur sang Roy Sentjens bleken allemaal uit de verkeerde snoeptrommel te hebben gesnoept. Dit is maar een bloemlezing van tientallen zondaars in het afgelopen decennium, maar het tekent wel wat er in die periode in het wielrennen gebeurd is.
Je zult mij niet horen roepen dat wielrennen helemaal "schoon" is, want dat is niet zo, maar wat ik wel aandurf is de stelling dat het wielrennen daarin niet uniek is, of in ieder geval niet meer. Waarin het wielrennen wél uniek is, is de aandacht voor dit facet. Wie wist er bijvoorbeeld dat een 15-jarig jongentje betrapt was in onze wintersport nummer één? Of al die andere gevallen? En wat te denken van de details van de Operacion Puerto. 47 van de 200 bloedzakken zijn wielrenners en voor de rest heb ik nog nooit een naam gehoord. Nu is de zaak een "wielerzaak" voor mensen die zich er niet in hebben verdiept. Dat is kwalijk.
Waarom is dat kwalijk dan? Omdat mensen met een speciale bril naar de sport kijken. Wanneer Christopher Froome en Juan José Cobo één van de mooiste gevechten die ik ooit heb gezien uitvechten, is het de volgende dag vooral de vraag wat de twee op hun boterham hadden. En dat gaat dan niet om verschillende merken Goudse kaas. Nee, de vraag ik of datgene dat ze hebben gebruikt, op te sporen is en hoe lang het duurt tot ze door de mand vallen.
Wellicht is het wel allemaal nep. Ik was onaangenaam verrast toen ik vernam dat Bernhardt Kohl, de smaakmaker van de Tour van 2008, een middel gebruikt had dat voor mensen met nierproblemen levensreddend kan zijn en kennelijk ook prestatiebevorderend is. Het is wéér een klap voor de sport als blijkt dat Riccardo Riccò écht niet goed bij zijn hoofd is. Maar dit zijn de rotte appels in de mand. Een mand met wellicht veel rotte appels, maar in beginsel een mand met appels. Ze hoeven niet allemaal rot te zijn.
Eergisteren maakte Kevin Strootman zijn eerste interlanddoelpunt tegen Finland. Prachtig voor die jongen en helemaal mooi dat er zomaar even een speler zich zó stormachtig weet te ontwikkelen tot speler van het Nederlands elftal. Twee jaar geleden zat hij nog in de eerste divisie. Ik deel die vreugde en ik zie geen enkele reden om aan te nemen dat er iets mis is met die carrière. Die is té stormachtig? Nee, hij is stormachtig. Punt.
Twee dagen eerder maakten Wout Poels en Juan José Cobo indruk op de Angliru in de Vuelta. Mensen kennen het tweetal nog niet goed, dus zal het wel fout zijn dat ze "opeens" de bergen op stuiven. Even wordt vergeten dat Cobo hiermee zijn derde ritzege in een Grote Ronde haalde en dat Poels uitblonk in de Tirreno-Adriatico en dat ik vorig jaar heb genoten van Poels in de Vuelta a Murcia. Dat mensen hen niet kennen, dat is omdat men de sport niet volgt. Prima hoor, maar dan is het makkelijk oordelen.
Deze jongens zijn niet nieuw en ook niet op voorhand verdacht, of het moet zijn omdat het wielrenners zijn. Ik verheug me over het feit dat jongelingen als Poels en Froome doorbreken, dat Bradley Wiggins zich steeds verder ontwikkelt als klassementsrenner, dat Bauke Mollema weer een stapje zet en al die andere renners hun verhalen en verhaaltjes hebben.
Als je je dan toch wilt verbazen over de medische bijzonderheden in de sport, kan ik je wel iets anders aanraden: het verhaal van Alex Dowsett, de Britse kampioen tijdrijden, die aan bloederziekte lijdt. Of neem Martijn Verschoor en Olaf Kerkhof, profwielrenners met suikerziekte die altijd op zijn suikerspiegel moeten letten. Vorige week reed ik met een collega een rondje op de fiets en ik had gelvoeding bij me voor de snelle energie. Vorig jaar viel ik in een tijdrit in een bocht en had ik een paar dagen last van mijn schouder, maar die wondjes waren geen probleem. Dat maakt dat ik veel respect heb voor deze en vele andere wielrenners.
Als ze pakken, zijn het klootzakken, als ze winnen, zijn ze winnaars. Zo simpel is het, maar een wielrenner is verdacht als hij presteert. Dan heb je vijanden. Rijen dik en ze praten elkaar allemaal na.
zaterdag 3 september 2011
Voetbaldwergen
Gisteravond zat ik voor de televisie toen geschiedenis werd geschreven. Nederland won met 11-0 van San Marino. Het was gelukt. Winnen, dat stond vooraf vast. Dik winnen ook. Het was alleen de vraag of Oranje goed zou winnen, met veel doelpunten en aantrekkelijk voetbal. Ook dat lukte. 11-0 is het nieuwe record voor Nederland. Tot zover Oranje. Wat me, meer nog dan de wedstrijd, opviel, was de laatdunkende houding van de commentator. Die is volkomen onterecht.
Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik ben fan van de underdog. Dat ben ik altijd al geweest en ik vind het mooi om voor de underdog te zijn, ook als van tevoren bekend is als hij gaat verliezen. Als je veel talent hebt, is het makkelijk dit tentoon te spreiden, maar het vergt veel meer om je kunstje te laten zien als je niets te winnen hebt of een eventuele overwinning aan de wereld voorbij gaat. Mensen kijken WK-finales, maar niet de kwalificatie tussen U20-teams van Vanuatu en Amerikaans Samoa.
Dat is natuurlijk terecht, want sport draait om de vraag wie de beste is in wat ze aan het doen zijn. Maar sport is meer dan dat en juist die factor maakt het voor mij de moeite waard. Sport is een machtig bindmiddel in samenlevingen. Ik spreek geen woord Arabisch of Oezbeeks, maar ik weet zeker dat ik samen met een Kuweiti en een Oezbeek prima naar Bahrein tegen Senegal kan kijken. Ik kan genieten van de beelden van de Tour du Faso waar wielrenners uit Burkina Faso en Rwanda strijdend ten onder gaan tegen Belgische en Marokkaanse amateurs.
Toen ik een keer in Oekraïne was, kocht ik een voetbaltijdschrift en daarin stond een kort verslagje van de wedstrijd tussen Andorra en Wit-Rusland. Dit werd 2-0 en in het tijdschrift stonden de statistiekjes en "XAXAXA!", want in Oekraïne kunnen ze wel lachen om het falen van de buurman, net zo goals als dat Nederlanders het mooi vinden als België gelijk speelt tegen Azerbeidzjan.
Zelf kijk ik veel liever vanuit het perspectief van het kleintje. Nederland speelde een aantal jaar geleden tegen Andorra en hoewel dit een gedenkwaardige wedstrijd was (of eentje om snel te vergeten als je van fair play houdt), wat me het meeste bij is gebleven is het verhaal van de keeper, Koldo Alvarez. Deze was fan van de beste keeper van de wereld en wilde met hem op de foto, maar daarna zou hij een van de betere spelers op het veld blijken, want deze man had het vuur in hem.
Koldo had het vuur in zichzelf om meer uit zichzelf te halen dan erin zat. Nederland won eenvoudig van Andorra, maar Koldo kon zijn hoofd overeind houden, want hij had het goed gedaan. Jakub Mikkelsen hield Duitsland tot de laatste minuten op 0-0 tegen de Faroereilanden. Uiteindelijk werd het 2-0.
Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik ben fan van de underdog. Dat ben ik altijd al geweest en ik vind het mooi om voor de underdog te zijn, ook als van tevoren bekend is als hij gaat verliezen. Als je veel talent hebt, is het makkelijk dit tentoon te spreiden, maar het vergt veel meer om je kunstje te laten zien als je niets te winnen hebt of een eventuele overwinning aan de wereld voorbij gaat. Mensen kijken WK-finales, maar niet de kwalificatie tussen U20-teams van Vanuatu en Amerikaans Samoa.
Dat is natuurlijk terecht, want sport draait om de vraag wie de beste is in wat ze aan het doen zijn. Maar sport is meer dan dat en juist die factor maakt het voor mij de moeite waard. Sport is een machtig bindmiddel in samenlevingen. Ik spreek geen woord Arabisch of Oezbeeks, maar ik weet zeker dat ik samen met een Kuweiti en een Oezbeek prima naar Bahrein tegen Senegal kan kijken. Ik kan genieten van de beelden van de Tour du Faso waar wielrenners uit Burkina Faso en Rwanda strijdend ten onder gaan tegen Belgische en Marokkaanse amateurs.
Toen ik een keer in Oekraïne was, kocht ik een voetbaltijdschrift en daarin stond een kort verslagje van de wedstrijd tussen Andorra en Wit-Rusland. Dit werd 2-0 en in het tijdschrift stonden de statistiekjes en "XAXAXA!", want in Oekraïne kunnen ze wel lachen om het falen van de buurman, net zo goals als dat Nederlanders het mooi vinden als België gelijk speelt tegen Azerbeidzjan.
Zelf kijk ik veel liever vanuit het perspectief van het kleintje. Nederland speelde een aantal jaar geleden tegen Andorra en hoewel dit een gedenkwaardige wedstrijd was (of eentje om snel te vergeten als je van fair play houdt), wat me het meeste bij is gebleven is het verhaal van de keeper, Koldo Alvarez. Deze was fan van de beste keeper van de wereld en wilde met hem op de foto, maar daarna zou hij een van de betere spelers op het veld blijken, want deze man had het vuur in hem.
Koldo had het vuur in zichzelf om meer uit zichzelf te halen dan erin zat. Nederland won eenvoudig van Andorra, maar Koldo kon zijn hoofd overeind houden, want hij had het goed gedaan. Jakub Mikkelsen hield Duitsland tot de laatste minuten op 0-0 tegen de Faroereilanden. Uiteindelijk werd het 2-0.
Een paar maanden geleden trad Foppe de Haan aan als bondscoach van Tuvalu, een van die dwergstaatjes, het land dat wij vooral kennen, áls we het al kennen, van de klimaatproblemen die het voortbestaan bedreigen. De Haan werd uitgelachen door Johan Derksen en de zijnen. De Haan zelf probeert iets toe te voegen. In een korte documentaire wordt dit mooi in beeld gebracht:
Inderdaad, Foppe de Haan kan achter geraniums gaan zitten. Tuurlijk kan dat, maar Foppe de Haan wil niet achter de geranium's gaan zitten. Hij wil iets neerzetten en paden betreden die mensen met zijn staat van dienst niet betreden. Dat valt te prijzen. Natuurlijk kunnen die jongens niet voetballen. Maar dat is niet het belangrijkste van het nationale elftal van Tuvalu. Mensen als Foppe de Haan snappen dit. Die jongens willen iets neerzetten, hoe onbeduidend ook. Ze zijn er trots op dat ze voor Tuvalu uit mogen komen. Een kleine twee weken geleden behaalde Tuvalu het grootste succes in haar voetbalgeschiedenis: een 3-0 overwinning tegen Samoa, na een driedaagse bootreis, omdat ze geen vliegtuig kunnen betalen.
Wie zijn wij, mensen uit grote sportlanden om kritiek te hebben op het niveau van deze spelers? Voor wie was de 31-0 van Australië tegen Amerikaans Samoa het belangrijkste? Welke Europese prof is bereid drie dagen op een boot te zitten om 90 minuten voor zijn land uit te komen in iets wat hij niet kan? Voetbaldwergen mogen trots op zichzelf zijn omdat ze durven voetbaldwerg te zijn. Vergelijk het met het Nederlands cricketteam of het Duits korfbalteam. Die zijn niet wezenlijk anders dan de Seleçao, die Mannschaft of de cricketers uit Pakistan. Vlak voor ik dit blog ging schrijven, bestelde ik een shirt van het Tuvaluaans elftal. Omdat ik hoop dat ze overmorgen van Guam winnen en omdat ik geloof in het project van Foppe en zijn mannen.
Overigens heb ik niks tegen Guam.
vrijdag 2 september 2011
De kleine dingetjes die het allemaal mooi maken
Ik heb een Italiaans lesboekje van Assimil en daarin ben ik... mijn Italiaans aan het verbeteren. Mooie lesmethode, dat sowieso. Aanrader. Ik heb hem ook in het Russisch. Ik hou het vandaag kort. De Assimil-cursussen bestaan uit een les van 20 minuten of een halfuur per dag die je dan dagelijks moet doen. Iedere dag staat er een cartoontje met een zinnetje uit de les tussen. Vandaag komen Ida en Francesca bij de groenteboer en leren we dat "mele" appels zijn...
Flauw, maar leuk.
donderdag 1 september 2011
Voor Harm van Veldhoven
Het is 1 september en dat betekent dat de selecties van de voetbalclubs nu rond moeten zijn. Het is niet meer toegestaan om spelers aan te trekken en dat is het al vanaf vannacht elf uur negenenvijftig. Als de klok twaalf keer slaat, houden miljoenen mensen op met het op F5 drukken op sportsites en gaan ze naar bed. Ik moet bekennen dat ik tot tegen twaalf uur ook heb zitten wachten op interessant nieuws. Maar niet omdat ik op nieuws hoopte, maar omdat 31 augustus voor voetballiefhebbers volgens mij de ergste dag van het jaar is. Op die dag komen we erachter dan talent X nog te licht is bevonden en dat Litouwer Y en Koreaan Lee zijn aangetrokken om het gat op te vullen. Als het seizoen al een paar weken onderweg is.
Voetbal is, net als wielrennen trouwens (tenzij we een berg in Flevoland gaan bouwen) heel simpel. Er is een veld, al dan niet verwarmd of gekoeld. Daar staan een paar lijnen op en 22 mensen rennen achter een bal aan met als objectief om die ergens in een hokje te raggen. In feite komt de belangrijkste bijzaak van de wereld hier op neer. Groepen van 11 of meer mensen vormen samen een gezamelijke entiteit, genaamd "club" die een naam krijgt, zoals "BV Veendam", "Noeste Eenheid Voert Elkeen Langzaam Opwaarts" en "Shachtar Donetsk". Deze clubs spelen wekelijks een of meerdere van dit soort wedstrijden tegen elkaar.
Wie aan het einde van een periode van 90 minuten ervoor zorgt dat de bal vaker in hun hokje dan in jouw hokje gelegen heeft (let op: na 45 minuten moet je van kant wisselen) die wint en krijgt 3 "punten". Het gebeurt regelmatig dat beide clubs even vaak de bal uit hun hokje hebben kunnen vissen. Dan heet het "gelijkspel" en pakken beide clubs één punt. Aan het einde van een jaar, dat vreemd genoeg "seizoen" wordt genoemd en in veel landen van augustus tot juni loopt, wordt de balans opgemaakt. De club met de meeste punten, die noemen ze "kampioen" en die wordt dan een schaal of een soort vaas die ze "beker" noemen, overhandigd. Dan heb je het goed gedaan.
Hoe worden clubs samengesteld? Dat is een complexe vraag, want dat scheelt zeer per club. Er zijn clubs die uit vrienden bestaan die zich uit eigen beweging samen "club" of "elftal" noemen. Deze elftallen hebben meestal een nummer achter hun naam, zoals bij "FC De Klokketorensche Boys Veteranen 3" en "Senioren 9". Volgens velen geeft de nummering van zo'n elftal een hiërarchische waarde weer. Senioren 1 is beter dan Senioren 2 enz. Dit is vaak speculatief gebleken.
Wat wél vaststaat is dat het gebruikelijk is dat een elftal volgende week min of meer dezelfde groep mensen bevat als vandaag. Daar zijn zelfs regels voor. Wanneer clubs geen toelatingseisen stellen voor toetreding tot de club, is iedereen in principe vrij lid te worden van de club. Wanneer dat niet het geval is, zijn mensen in loondienst bij de club. Zij heten dan "profvoetballers", "trainers" of "medewerkers van de club", al naar gelang hun rol binnen de club. Deze mensen tekenen een contract waarin zij zich verbinden met de club, meestal voor een bepaalde periode. De meeste mensen die in dienst zijn van een club, maken eens of vaker in hun carrière een "transfer" mee. Dat betekent dat zij hun lidmaatschap van de ene club opzeggen en lid worden van een andere club.
Tot zover de theorie. Nu de praktijk. Er is bedacht dat transfers in de regel beperkt blijven tot een deel van het seizoen. Dit om ervoor te zorgen dat de clubs enige continuïteit tonen. Wanneer je vandaag tegen Ajax speelt en je komt dezelfde spelers volgende week in dienst van Panathinaikos tegen en in de wedstrijd tegen Olympique Lyon staan ze dáár onder contract, dan vervalt het hele idee van de competitie waar punten worden opgeteld en aan het einde een kampioen wordt gepresenteerd. De groepen Ajax, Panathinaikos en Olympique Lyon zijn verschillende groepen mensen. Het is mogelijk van de ene club naar de andere te gaan, maar het is niet de regel.
Om dit te voorkomen, hebben ze de transferdeadline gekozen. Tot een bepaald moment mogen spelers van club wisselen, maar daarna niet meer. Deze datum is geprikt op 31 augustus, om precies te zijn om 23:59 uur. Daarna is het afgelopen. Koppel dit met het feit dat het gebruik is om de contracten van spelers af te kopen en het spel dat zich de transfercarousel laat noemen en je ziet opeens hele volksstammen van club wisselen.
Is dat een probleem? In principe niet. Ik heb zelf liever een club waar ik me mee kan identificeren, zie als NAC-supporter liever Penders een veel te korte terugspeelbal nemen of Lurling een penalty naast schieten dan dat een fabuleuze speler van Chelsea gehuurd wordt en de pannen van het dak speelt. Zelfs als dat slechte prestaties betekent. Maar dat is een mening en ik kan me best voorstellen dat anderen daar anders over denken. Wat me stoort, dat is dat ze de deadline op een stompzinnig punt hebben gelegd. Namelijk, als de competitie een paar weken op gang is. Spelers spelen voor verschillende clubs waardoor tijdens het seizoen niet iedereen dezelfde tegenstanders heeft gehad.
Zo klaagt Harm van Veldhoven over het feit dat Leroy Fer dit seizoen drie keer tegen zijn Roda JC mag opdraven. Eén keer voor Feyenoord en twee keer voor FC Twente. De reacties op zijn misschien niet al te verstandige uitspraak ten spijt, hij heet volkomen en 100% gelijk. Dit is een fout in het transfersysteem en het is niet nodig. Feyenoord is Feyenoord niet meer sinds het met een doelpunt van Fer over Roda JC heen liep en Twente is Twente niet meer sinds het zonder Fer veel moeite had met RKC. Fer zal het verschil waarschijnlijk niet gemaakt hebben, maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat dit competitievervalsing is.
Moeten we dan transfers helemaal vrij geven? Nee, want dan gebeurt dit ook? Moet de deadline 4 weken vroeger gelegd worden? Nee, want voetbal is een internationale wereld en wat in Nederland praktisch uitkomt, komt niet uit in andere landen. We moeten onze troep niet bij de buren over de schutting gooien. Wat ik voorstel is heel simpel. Drie regels:
Ten eerste moet er een variant van de beroemde 6-5-regel worden toegepast. Die houdt in dat van de elf spelers op het veld minimaal 6 door de club waar ze voor spelen zijn opgeleid. Over de getallen kunnen we het hebben, maar dat is in feite bijzaak. Wat "opgeleid door de club" betekent, is wezenlijker. Wat mij betreft betekent dit dat een speler daaraan voldoet als hij, ofwel zijn debuut als profvoetballer gemaakt heeft bij de club, ofwel hij minimaal één volledige competitie in dienst is geweest als club. Na een transfer wordt alles op nul gezet. Een speler die bij NAC debuteert, naar Nottingham Forrest, Celtic, Befica, Vitesse, Fenerbahce en Feyenoord gaat, die is bij terugkeer bij NAC een nieuwe speler.
Regel twee is dat een speler na een transfer verplicht is dat seizoen af te maken bij de club waar hij voor tekende. Voor huurovereenkomsten kan een uitzondering gemaakt worden, maar gezegd moet worden dat een speler die verhuurd wordt voor de eerste regel bij de club waaraan hij gehuurd wordt, wordt gerekend. Als je een speler een jaar uitleent en je wilt hem daarna voor je eigen club gebruiken, dan is hij nieuwe speler.
De laatste regel is dat een selectie uit een beperkt aantal spelers kan bestaan. Bijvoorbeeld dertig spelers. Verhuurde spelers vallen wél onder dit aantal.
Dit betekent dat een ploeg altijd een continuïteit nodig heeft om aan de 6-5-regel te voldoen. Gevallen als met Fer zullen nog voorkomen, maar over het gehele seizoen uitgesmeerd, dus minder impact hebben. Talenten uit de eigen jeugd krijgen voorkeur boven spelers van buitenaf. Spelers worden niet op en neer getransfereerd en er zal geen sprake zijn van het oppotten van spelersmateriaal om aan de 6-5-regel te voldoen.
Ik zal ongetwijfeld iets vergeten zijn, maar om de competitievervalsing in het voetbal te stoppen, moet iets gebeuren.
Abonneren op:
Posts (Atom)