Het seizoen begon zo uitstekend bij Gesink. In de Tour of Oman verbaasde hij iedereen door in een tijdrit renners als Cancellara, Pinotti en Boasson Hagen te kloppen en het eindklassement mee te grissen. In de Tirreno-Adriatico reed hij netjes podium en ook in de heuvelachtige voorjaarsklassiekers was hij erbij. In de publieke opinie werd al veel van hem verwacht. 'Gesink wint de Tour,' was een veelgelezen quote. De Dauphiné ging prima en alles leek richting de Tour goed te zitten.
Maar iets veranderde. Tijdens het Nederlands Kampioenschap gebeurde iets waardoor Gesink moest afstappen. Het bleek iets te maken te hebben met zijn hoogtestage in voorbereiding op de Tour. Gesink maakte zich geen zorgen en kreeg een volledige ploeg in dienst. Ze reden een prima ploegentijdrit en Gesink stond goed in het klassement en toen gebeurde het.
Gesink lag erbij. Geen breuken, wel pijn, geen tijdsverlies uiteindelijk, wel een mentale tik die hij even met zich mee bleef dragen. De eerste bergetappe brak de weerstand en Gesink verloor ruim een kwartier, zijn klassement en zijn doel in de Tour. De Tour was afgelopen, maar Gesink reed hem uit, als 33e.
Heel Nederland viel over Gesink heen omdat hij een gebroken indruk maakte. Het doel van de volgende grote wedstrijd was duidelijk: Gesink moest terug naar de basis, er met plezier voor gaan in de USA Pro Cycling Challenge (want zo heten de wedstrijden daar) in Colorado. Dat ging aardig. Gesink werd 16e en hielp de Gesink van 2010, Stef Clement, naar een mooie 8e plaats.
Vorige week bevestigde Gesink dat het met zijn vorm wel weer goed zat. Terwijl Mollema aardig meeverraste met Froome en Cobo in de Vuelta, reed Gesink in de slotmeters nog bijna naar Philippe Gilbert toe in Québec. Geen overwinning, maar de vorm was er en Gesink staat aan het hoofd van de Nederlandse ploeg voor het (vlakke) WK in Kopenhagen, aanstaande zondag. Nog even een weekje fietsen om in vorm te blijven, moet hij hebben gedacht, maar dat zat er niet in. Robert Gesink viel, Robert Gesink brak zijn been. Einde seizoen.
Geen WK voor Robert Gesink, geen Ronde van Lombardije, mijns inziens één van de mooiste koersen van het jaar. Geen Sluitingsprijs van Putten-Kappellen for that matter. Het seizoen is afgelopen.
Allemaal heel vervelend voor Robert Gesink en ik hoop dat hij niet teveel pijn heeft van zijn beenbreuk, maar misschien is dit wel precies waar hij stiekem op heeft zitten hopen. Ik stel me zo voor dat er ergens in een Achterhoeks hoekje in zijn achterhoofd de wens speelde: "Ik wou dat ik geblesseerd was." Streep eronder, zand erover en je richten op 2012. Even geen verwachtingen van een heel land die hij nooit waar kon maken.
Gesink moet volgend jaar wereldkampioen worden, niet dit jaar. Dit jaar is voor Boom. Is het niet mooier om in Lombardije een bekroning te maken op een mooi seizoen, met top-10 in de Tour, een paar mooie wedstrijden en nog van alles om trots op te zijn. Je wint Lombardije niet om een seizoen te redden. Je wint het als kers op de taart. Laat Gesink hem winnen in 2012. Dan weten we dat het een mooi seizoen is geweest.
Robert Gesink heeft de jaren mee. Sastre stopt ermee, Evans en Basso worden ouder, De Schleckjes en Contador zijn ook maar mensen. Hij krijgt zijn kansen nog wel. 2011 was gewoon niet zijn jaar, zoals 2010 niet het jaar was van Stef Clement. 2011 is het jaar van Cadel Evans, van Philippe Gilbert, van Peter Sagan. 2010 was het jaar van Fabian Cancellara en Alberto Contador. Daar kan een fitte Gesink ook niets meer aan veranderen.
Volgende week zal Lars Boom het proberen in Kopenhagen, in Lombardije wint Gilbert en Matthew Goss en Leigh Howard zullen wel de knikkers verdelen in de Herald Sun Tour. En dan is het afgelopen voor dit jaar. Dan zit Gesink straks met kerst alweer oppergemotiveerd op de rollers en rijdt hij als volwassen kampioen herboren volgend jaar iedereen het snot voor ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten